ΝΕΑ ΈΚΔΟΣΗ.

Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ 

   ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ 

   ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΡΑΜΠΕΛΛΟΥ 

   ΕΦΡΑΙΜ 

   Ο ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΣ 

   «ΧΑΤΖΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ» (+1909) 

Την «πρακτική» θεολογία, 

των Αγίων Πατέρων, 

την αγιοπνευματική εμπειρία, 

τη βίωση της «παραθήκης της πίστεως», πιστεύομε, δεν μπορεί να τη δώσει κανένα κοσμικό ή ορθόδοξο Πανεπιστήμιο, όσο και αν αυτά αναβαθμίσουν τα εκπαιδευτικά τους προγράμματα και την ακαδημαϊκή τους ζωή. 

    Η γνώση της αλήθειας, 

η «μόρφωσις ευσεβείας», 

η μέθεξη με τον πλούτο της χάρης του Θεού, είναι έργο του Τριαδικού Θεού και της Αγίας Του Εκκλησίας !

    Αυτή τη θεολογία βίωσε 

 ο  θαυμαστός και προορατικός ιερομόναχος των Λιμνών,  Εφραίμ Δημητρακόπουλος ή Δημητρόπουλος (+1909), ο επονομαζόμενος και «Χατζή Πατέρας». 

    Την έζησε, από τα παιδικά του χρόνια, στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας, στις βεγγέρες στα «πνευματικά σοκάκια» του παραδοσιακού χωριού του, 

 στα Πανάγια προσκυνήματα των Ιεροσολύμων, στα Μοναστήρια της περιοχής, στις συναντήσεις και συζητήσεις που είχε με τους ευλαβείς και παραδοσιακούς ιερείς του χωριού του, ιδιαίτερα με τον κατά καιρούς, φιλοξενούμενο 

 στις Λίμνες, Όσιο Ιωσήφ 

 τον Γεροντογιάννη (1799-1874), 

 ο οποίος, ως μαρτυρείται από τις πηγές, μεταβαίνοντας προς το Ηράκλειο, «δεν πατούσαν τα πόδια του στο δρόμο, αλλά πραγματικά, πετούσε…», σαν να ήταν ένας φτερωτός άγγελος, ένας ουράνιος άνθρωπος. 

    Αυτή τη ζωντανή μαρτυρία μας έδωσε ο μικρός μαθητής Ευθύμιος, 

 ο μετέπειτα «Χατζής Πατέρας», 

 του οποίου την ιερωσύνη προείδε και προείπε, ο Όσιος Ιωσήφ.

    Την ίδια αυτή θεολογία, που ταυτίζεται με την αδιάλειπτη προσευχή, την υπακοή, την ένδεια και την ταπείνωση, βίωσε και ο μακαριστός και αγαπημένος μας Άγιος Γέροντας Ευμένιος Λαμπάκης, ο προορατικός, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Προφήτη Ηλία, Ρουστίκων Ρεθύμνου (+2005).

    Οι θαυμάσιοι αυτοί, πνευματέμφοροι, «ουράνιοι άνθρωποι», που φυτεύτηκαν από τον Τριαδικόν Θεόν στην ηρωοτόκο και Κρήτη, στον αμπελώνα της Αποστολικής,  και αγιοτόκου Εκκλησίας μας, τον 19ο και στον 20 αιώνα, ως συνεχιστές της γεροντικής παράδοσης των Οσίων Γερόντων της Μονής Κουδουμά Παρθενίου (1829-1905) και Ευμενίου (1846-1920), με συντροφιά 

 τον Όσιο Γέροντα Ιωσήφ τον Γεροντογιάννη (1799-1874) και τον Όσιο Χατζή Ανανία, (1837-1907), Ηγούμενο της Παναγίας της Εξακουστής, πυρπολήθηκαν από την θερμουργό αγάπη τους προς τον Θεόν και αφιέρωσαν «πάσαν την ζωήν» αυτών, μόνο σε Εκείνον, 

 στον «Ποιητήν του παντός» και Σωτήρα του κόσμου. 

    Απάντησαν δηλ., στην πράξη, 

στο ερώτημα του Ιησού Χριστού προς τον Απόστολον Πέτρον :

« Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων», που σημαίνει :

«Σίμων, γιε του Ιωνά, μ΄αγαπάς περισσότερο απ΄όσο αυτοί εδώ ;»

 και σε πιο ελεύθερη μετάφραση :«απ΄όλους τους άλλους, και απ΄όλα τα άλλα πράγματα του κόσμου ;».

    Με την αποβολή της φιλαυτίας, των νοσογόνων παθών της ανθρώπινης φύσεως, 

την αυταπάρνηση, 

 με την ταπείνωση, 

 την καταδεκτικότητα προς τον άνθρωπο της καθημερινότητας, 

 τον απλό άνθρωπο του μόχθου και του πόνου, εργάστηκαν με αφοσίωση για τη μετάδοση του ζωντανού κηρύγματος της αναστάσεώς του Κυρίου, για τη θεραπεία του ανθρώπινου πόνου, της ασθένειας ψυχής τε και σώματος, ακολουθώντας τη μέθοδο των Αγίων Αναργύρων (δηλαδή, χωρίς να λαμβάνουν αργύρια και με την προτροπή μετά την ίαση : 

 «Πήγαινε και μηκέτι αμάρτανε», «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», 

« κηρύξατε το ευαγγέλιον πάσει 

   τη κτίσει». 

    Το μήνυμα προς τους ασθενείς ήταν: 

Θεραπευτήκατε με τη χάρη του Θεού, 

 οφείλετε από τώρα και στο εξής, 

 να καταθέσετε την προσωπική σας μαρτυρία για τον Χριστόν και 

 την Αγία Του Εκκλησία !

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ 

                    ΜΑΡΝΕΛΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ