Η Παναγία και το Άγιο Πνεύμα .

Η Παναγία και το Άγιο Πνεύμα 

Αιδεσιμότατος Ιστράτι 

Η αγία και θεϊκή σύνδεση μεταξύ του Αγίου Πνεύματος και της Μητέρας του Χριστού είναι εμφανής σε όλη την ιστορία της σωτηρίας. Καρπός της ευλογίας του Παρακλήτου, η Παρθένος - το Παιδί του Θεού διατηρήθηκε σε κατάσταση αγνότητας και αγιότητας από το Άγιο Πνεύμα καθ' όλη τη βρεφική και νεανική της ηλικία. Όταν ο Στρατηγός των ουράνιων στρατιών, Αρχάγγελος Γαβριήλ, ήρθε να της αναγγείλει ότι θα γεννήσει τον Θεό, την χαιρέτησε: «Χαίρε, γεμάτη χάρη», δείχνοντας τη θεϊκή οικειότητα μεταξύ της Παναγίας και του Αγίου Πνεύματος. 

Έπειτα, όταν ρώτησε πώς ήταν δυνατόν να γεννηθεί ένα μωρό από μια ευώδη παρθένο: Ο Αρχάγγελος απάντησε: «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει πάνω σου, και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει». Σε όλη της τη ζωή, η Μητέρα της ουράνιας αγάπης εργαζόταν την ταπεινή χαρά του Πνεύματος στη ζωή της. Αυτή ήταν που, κατά την ιστορική Γέννηση της Εκκλησίας του Χριστού, έλαβε, μαζί με τους Αποστόλους, την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, μέσω του οποίου ο Χριστός έγινε εσωτερικός σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο που βαπτίστηκε στο όνομα της Υπεραγίας Τριάδος. Στον ουρανό, στον Θρόνο της Δόξας του Θεού, η Μητέρα του Θεού μιλάει αδιάκοπα με το Άγιο Πνεύμα, ικετεύοντάς Το να αγιάσει και να θεραπεύσει τους πόνους του κόσμου. Κάθε δάκρυ ανθρώπων περνάει μέσα από τα γεμάτα ουράνια μάτια της Μητέρας του Θεού και φτάνει στην καρδιά της Αγίας Τριάδας, όπου το δάκρυ σβήνεται από ολόκληρο το πρόσωπο αυτού του κόσμου.

Αυτός ο ιερός δεσμός μεταξύ του Παρακλήτου και της Θεοτόκου έχει σωτηριολογικά αποτελέσματα στο έργο του Υιού για τον αγιασμό του κόσμου. Το Άγιο Πνεύμα είναι το κάλυμμα της κτίσης από τη Δημιουργία: «Το Πνεύμα αιωρούνταν πάνω από τα ύδατα» - θερμαίνοντας και δίνοντας ζωή στα ύδατα, σαν όρνιθα που σκιάζει τα νεοσσά της - λέει ο Μέγας Βασίλειος. Και η Παναγία των σωτήριων δακρύων είναι το κάλυμμα και το στήριγμα, η σκιά της χάριτος και η θερμαντική δύναμη μέσω της προσευχής ολόκληρης της κτίσης.

Αξιωματικά λέμε: «Ελπίδα μου ο Πατήρ, καταφύγιό μου ο Υιός, κάλυμμα μου το Άγιο Πνεύμα, Αγία Τριάδα, δόξα Σοι», και αυτό το άγιο κάλυμμα επιτυγχάνεται μέσω της αγρυπνίας της Θεοτόκου πάνω από την Εκκλησία, όπως βλέπουμε στην εορτή της Σκεπής της.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Οδηγός ολόκληρου του σύμπαντος προς την ευγενική του κλήση στη Βασιλεία του Θεού. Και ποιος άλλος είναι ο Οδηγός, η Οδηγήτρια, η Σύμβουλος, από τη Μητέρα του Θεού, η οποία ακούει προσεκτικά τα λόγια του Πνεύματος και τα μεταφέρει στην καρδιά της μέσω της προσευχής.

Το Άγιο Πνεύμα «προσεύχεται εντός ημών μετά άρρητων στεναγμών» θεραπεύοντας την αδυναμία μας να δούμε τους ουρανούς της αγάπης, και η Μητέρα του Θεού είναι η αδιάλειπτη προσευχή για τον καθένα μας, η μητρική καρδιά στον Θρόνο της Αγίας Τριάδας, ο προσεκτικός ακροατής των θλίψεων του κόσμου και ο θεραπευτής των ασθενειών.

Το Άγιο Πνεύμα ονομάζεται από τον ίδιο τον Χριστό, «Παρηγορητής» της Εκκλησίας, Επίσκοπος - «Άγιε, ερεύνησον και ιάσε τας ασθενείας ημών χάριν του ονόματός σου». Και η Παναγία είναι η παρηγοριά όλων όσων αηδιάζουν και στενοχωριούνται.

Το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα της καρποφόρας παρθενίας, που αναβλύζει τη χάρη, και η Μητέρα του Θεού είναι η φορέας του αιώνιου φωτός και η Παρθένος της χορηγίας της αγιότητας.

Επομένως, το έργο του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία και το έργο της Θεοτόκου αλληλοσυνδέονται θεϊκά και αλληλοσυμπληρώνονται. Κανείς δεν μπορεί να λάβει το Άγιο Πνεύμα, αν δεν γεννήσει τον Χριστό στην καρδιά του, κανείς δεν μπορεί να γεννήσει πνευματικά τον Θεό στην καρδιά του χωρίς το μυστηριώδες έργο του Πνεύματος, κανείς δεν μπορεί να δοξάσει την Θεοτόκο χωρίς να φερθεί με τα φτερά του φωτός και της χαράς του Αγίου Πνεύματος. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αποκτήσει την ευωδία της αγιότητας του Πνεύματος χωρίς να έχει μητρική καρδιά, και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φέρει τον Θεό στην καρδιά του χωρίς τις δακρυσμένες ικεσίες εκείνης που Τον γέννησε.

Και αυτό συμβαίνει επειδή στην καρδιά της Αγίας Μητέρας όλα τα δάκρυα του κόσμου συγκεντρώθηκαν σαν σε μια ουράνια λεκάνη όταν είδε τον θείο Υιό της να σταυρώνεται, και όλος ο πόνος της έγινε μια ενεργός αγάπη της χάρης όταν Τον είδε να ανασταίνεται από τους νεκρούς, στην έκχυση του Αγίου Πνεύματος στην ιστορία.

Αν είμαστε φίλοι της Μητέρας του Θεού σε όλη μας τη ζωή, θα την βρούμε να μας περιμένει στον ουρανό, να παρακολουθεί το πέρασμά μας προς το φως και να αναγνωρίζει στα μάτια μας το βλέμμα του Υιού της, τον οποίο αναζητούσαμε και επιθυμούσαμε σε όλη μας τη ζωή. Και αν το αναζητήσουμε σε αυτή τη ζωή, θα το βρούμε στην αιωνιότητα.