Ενστερνιζόμενος την φιλοσοφία των Στωικών, ένας φιλόσοφος του ύστερου έκτου αιώνα υποστήριξε ότι η ζωή είναι σαν ένα συμπόσιο και μπορεί να τελειώσει με τους ίδιους τρόπους: πρώτον, από την έλλειψη τροφής, όταν ο οικοδεσπότης δεν έχει τίποτα να δώσει στους καλεσμένους του λόγω της φτώχειας· δεύτερον, από την ακαταλληλότητα των δηλητηριωδών τροφών (δηλ. το σώμα είναι άρρωστο και δεν ταιριάζει με την ψυχή)- τρίτον, από μια ειδική και μοναδική περίσταση που μπορεί να αναγκάσει τον οικοδεσπότη να διαλύσει τη συγκέντρωση τέταρτον, από μέθη: τα απερίσκεπτα λόγια μπορεί να διαλύσουν το συμπόσιο (στην ανθρώπινη ζωή αυτό αντιστοιχεί στα γηρατειά, επειδή οι γέροι λένε ασυναρτησίες, γι' αυτό τον λόγο κάποιοι βάρβαροι σκοτώνουν τους γέρους) και πέμπτον, από μια περίσταση που επηρεάζει όλους εξίσου, όπως μια πυρκαγιά στο σπίτι
(Ψευδο-Ηλίας, Σχόλια στην
«Εισαγωγή» του Πορφύριου, Πράξις 13).
ΜΙΑ ΣΑΛΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου