«Να δίνης τό δέκατο ἀπό τά ἔσοδά σου
στους φτωχούς, ἐπανελάμβανε συχνά ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος σε κάποιον πλούσιο.
Αὐτός ἄλλοτε ἐδικαιολογεῖτο καί ἄλλοτε ἔδινε κάτι ψίχουλα. Κάποτε ἐξαφανίσθηκε γιά ἀρκετό διάστημα. Ἕνα ἀπόγευμα τόν ξαναβλέπει ὁ Γέροντας.
—Ποῦ ἤσουν; Σ' ἔχασα τόσο καιρό.
-Μήν τά ρωτᾶτε! Ντρέπομαι νά σᾶς τό πῶ
Λέγε ἐλεύθερα!
—Νά. Κάθε τόσο μοῦ λέγατε γιά τή δεκάτη... Κι εἶπα κι ἐγώ: Καλά δέν ὑπάρχουν ἄλλοι Πνευματικοί;
Πράγματι. Τό ἀποφάσισα καί ἄλλαξα Πνευματικό.
Πέρασε ὅλο αὐτό τό διάστημα. Αρρωσταίνει ἡ γυναῖκα μου. Οἱ γιατροί μᾶς φόβισαν. Πηγαίνουμε στο
Ἐξωτερικό καί χαλᾶμε πολλαπλάσια ἀπ᾿ ὅσα θά ἔδινα γιά δεκάτη. Τώρα τό κατάλαβα. Μέ δίδαξε στην πράξι ὁ Θεός.
—Πρόσεχε, λοιπόν, ἀπό ἰδῶ καί πέρα. Να τηρῆς καί αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ»
Βιβλιογραφία. Θησαύρισματα . Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ.
Εκδόσεις ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου