Πριν από 10 χρόνια, ήμουν ιερέας στην εκκλησία Talpalari στο Ιάσιο. Μια πολύ διακεκριμένη κυρία, δύο βήματα από την εκκλησία, με κάλεσε στο σπίτι της.

Πριν από 10 χρόνια, ήμουν ιερέας στην εκκλησία Talpalari στο Ιάσιο. Μια πολύ διακεκριμένη κυρία, δύο βήματα από την εκκλησία, με κάλεσε στο σπίτι της. Η 80χρονη μητέρα της ήταν σε κώμα, δεν είχε φάει ούτε πιει τίποτα για τέσσερις μέρες. Είχαν καλέσει τον γιατρό, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι όλα τα όργανά της είχαν καταρρεύσει. «Περιμένουμε το τέλος», είπε ο γιατρός.🥲

Η κυρία είχε αεροπορικό εισιτήριο για να πάει στην κόρη της στον Καναδά, οπότε ήταν τρομερά αναστατωμένη. Είτε φεύγει και η ηλικιωμένη γυναίκα πεθαίνει χωρίς αυτήν, είτε χάνει τα εισιτήριά της και δεν μπορεί να φύγει.

Μου λέει: «Πάτερ, κάνε κάτι!»

Εγώ: «Κυρία, δεν προσευχόμαστε για να πεθάνουν οι άνθρωποι, προσευχόμαστε για να αναρρώσουν».

«Ναι, πάτερ, έχω ακούσει ότι υπάρχουν προσευχές για να φύγει η ψυχή εν ειρήνη...»

Μπαίνουμε στην πανέμορφη βίλα στο κέντρο του Ιασίου. Η ηλικιωμένη γυναίκα σε βαθύ κώμα, κοιτάζει με κενό βλέμμα, με ανοιχτό το στόμα. Νόμιζα ότι ήταν νεκρή. Με έναν αναστεναγμό είδα ένα ίχνος αναπνοής αφού σηκώθηκε το στήθος.

Φόρεσα το κομπολόι μου με τα τέσσερα δάχτυλα. Ήξερα ότι ήταν πολύ πιστή, οπότε λέω την άφεση αμαρτιών και την μοιράζομαι με το Σώμα του Χριστού. Μετά λέω τις προσευχές για την υγεία της, τις άφεση αμαρτιών, τα πάντα.

Μετά από αυτό, η κυρία μου λέει: "Πάτερ, μείνε λίγα λεπτά και σέρβιρε (sic) λίγη μαρμελάδα πικρό κεράσι." Η αδυναμία μου. Καθόμαστε 3 μέτρα από την ηλικιωμένη γυναίκα και τη δοκιμάζουμε.

Ξαφνικά, ακούμε: "Τρώς μαρμελάδα εκεί και δεν μου δίνεις;"🤔 

Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε σηκώσει το κεφάλι της.

Τα μάτια της κόρης της ανοίγουν διάπλατα και λιποθυμάει από τα πόδια της, σαν δέντρο. Την πιάνω. Την πιάνω με νερό από ένα ποτήρι. Συνέρχεται. Ναι, η ηλικιωμένη γυναίκα: "Έλα, δώσε μου αυτή τη μαρμελάδα, μου έχουν μακρύνει τα αυτιά!"🤭 

Της δίνουμε τη μαρμελάδα, κάνοντας το σταυρό μας. «Μα δεν έχετε κρέας, πεινάω τέσσερις μέρες;!;»🤭

Η κυρία πηγαίνει και φέρνει ένα πιάτο σνίτσελ. Η ηλικιωμένη γυναίκα μουρμουρίζει χαρούμενα: «Πάτερ, όταν μου έδωσες Θεία κοινωνία, ένιωσα σαν φωτιά σε όλο μου το σώμα, σαν μια σπίθα που τρέχει στις φλέβες μου και μια εκπληκτική δύναμη».😇

Ένα δάκρυ τρέχει από τα μάτια μου από έκπληξη. Το χέρι μου τρέμει στο κουτάλι.

Κάθε χρόνο, η ηλικιωμένη γυναίκα με καλεί στα γενέθλιά μου, προσκαλώντας με σε μια πικρή μαρμελάδα κεράσι.

Τι θαύμα του σύμπαντος είναι ο Χριστός η Ευχαριστιακή, τι ζωή, τι φως, τι δύναμη, τι γλυκύτητα, που ταπεινώνεται μέσα μας από ατελείωτη αγάπη.😇

- Πατέρας Ιωάννης Ιστράτι