13 Νοεμβρίου 1991
Στο μικρό κόκκινο βιβλίο προσευχῆς μου εἶναι
γραμμένο τό ὄνομα ἑνός ἀνθρώπου πού συνάντησα
στο καράβι, κατευθυνόμενος στη στεριά, μετά τή δεύτερη ἐπίσκεψή μου στό Ἅγιον Ὄρος. Τό ὄνομά του ἦταν Νεκτάριος, ἕνας Γάλλος μέ μεγάλη μαύρη γενειάδα καί ὄμορφα μάτια. Ἀρχίσαμε νά μιλᾶμε. Μοῦ εἶπε ὅτι ἦταν
πολύ καιρό στό Ἅγιον Ὄρος καί δέν τό χόρταινε. Όταν τόν ρώτησα ἄν σχεδιάζει νά γίνει μοναχός, μοῦ ἀπάντησε
καταφατικά. Εἶχε γίνει ὀρθόδοξος πρίν ἀπό καιρό. Στή βάπτιση τοῦ δόθηκε τό ὄνομα Νεκτάριος, γιατί ό βίος
τοῦ ἁγίου αὐτοῦ τοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση. Τοῦ εἶπα
ἐπίσης τούς λόγους πού ἐπισκέφθηκα τόν Ἄθωνα, τοῦ μίλησα καί γιά τήν ἐποχή τοῦ Γκουρτζίεφ καί γιά τό πῶς
ἦρθα στόν Θεό μέσῳ τοῦ θεάτρου. Μιλήσαμε μόνο δεκα- πέντε λεπτά, βγῆκε νωρίτερα γιά νά πάει σέ ἕνα μοναστήρι. Ήταν σάν νά γνωριζόμαστε μέσῳ τοῦ Χριστοῦ.
Ἕνα θερμό ἀποχαιρετιστήριο...
Βιβλιογραφία. Ο ηθοποιός τοῦ Χριστού. JOZEN VAN DEN BERG. Εκδόσεις Άθως .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου