«Παρέμεινε ζωντανή στη μνήμη μου ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς τοῦ π. Γεροντίου Προδρομίτου, 84 ἐτῶν:
Ἐκεῖνο τό πρωϊνό εἶχε περάσει ἀπό τό μαγειρεῖο να βοηθήση στο πλύσιμο τῶν χορταρικών. Κατόπιν, βλέποντας στην αυλή τό τρακτέρ μέ τή ρυμούλκα ἕτοιμο να φορτώση ἄμμο, γιά νά μεταφερθῆ κάπου ἀλλοῦ γιά ἐπισκευές, πῆγε ἐκεῖ, πῆρε τό φτυάρι καί πετοῦσε τήν ἄμμο στή ρυμούλκα.
-Γιατί, πάτερ Γερόντιε, δέν ἀφήνεις κάποιο νέο νά κάνη αὐτή τή δύσκολη δουλειά;, τόν ρώτησα ἐγώ.
—Ἄφησε, διότι οἱ ἄλλοι πατέρες ἔχουν ἀρκετές δουλειές να κάνουν...
Τήν ἴδια μέρα ὁ φούρναρης ἔψηνε τό ψωμί τῆς ἀδελφότητος. Ὁ π. Γερόντιος πῆγε ἐκεῖ νά κοσκινίση τὸ ἀλεύρι. Ἀφοῦ τελείωσε τή δουλειά αυτή, τόν ρώτησε ὁ φούρναρης:
-Πάτερ Γερόντιε, θά ἔλθης μετά ἀπό μισή ώρα να με βοηθήσης στο ψήσιμο;
Πηγαίνω τώρα στο κελλί μου, ἀπάντησε ἐκεῖνος, καί νά μέ εἰδοποιήσης.
Μετά ἀπό μισή ὥρα πῆγε ὁ φούρναρης στο κελί του:
-Πάτερ Γερόντιε, μπορεῖς νά ἔλθης τώρα να μέ βοηθήσης;
Ἀλλά, ἐπειδή δέν ἔπαιρνε ἀπάντησι, ἄνοιξε τήν πόρτα, μπῆκε μέσα καί... τί βλέπει! Ὁ π. Γερόντιος ἦταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ἔχοντας δίπλα του τό Ψαλτήριο ἀνοικτό. Νόμισε ὁ φούρναρης ὅτι κοιμόταν. Τόν φώναξε πάλι μέ τό ὄνομά του:
—Πάτερ Γερόντιε, ἔλα νά μέ βοηθήσης...
Ὅμως αὐτή τή φορά ὁ φλογερός ὑποτακτικός δένὑπάκουσε στό κάλεσμα τοῦ ἀδελφοῦ. Εἶχε ἀναχωρήσει γιά νά λάβη τό μισθό τῆς ὑπακοῆς τῶν 50 χρόνων μοναχικῆς ζωῆς. Μετέβη στήν αἰωνιότητα, στήχαρά τοῦ Κυρίου, τόν Ὁποῖο ὑπηρέτησε σ᾿ ὅλη του τή ζωή μέ πολλή ἀγάπη, ταπείνωσι καί ζῆλο»
Βιβλιογραφία ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΩΣΤΏΦ.ΜΙΑ ΜΈΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΆΔΕΙΣΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου