Κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής ξηρασίας το καλοκαίρι του 1990, οι μαθητές είπαν στον πατέρα Παΐσιο, ο οποίος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι: «Δεν βρέχει, πατέρα, υπάρχει σοβαρή ξηρασία!»
Και απάντησε: «Ας προσευχηθούμε στον Θεό με δάκρυα και ας νηστεύσουμε, γιατί ο Κύριος έχει πού να δώσει, αν έχει σε ποιον να δώσει!»
Αφού άρχισε να βρέχει, οι μαθητές του είπαν: «Πάτερ Παΐσιε, βρέχει έξω!»
Και άρχισε να κλαίει στο κρεβάτι και είπε στον μαθητή του κελιού του, τον μοναχό Γεράσιμο: «Δώσε μου ένα ποτήρι βρόχινο νερό από έξω να πιω, γιατί ποιος ξέρει ποιανού τα δάκρυα είναι αυτά!»
(Απόσπασμα από το Πατέρα Παΐσιο Ολάρου, Πατέρα Παΐσιο ο Ομολογητής, Εκδοτικός Οίκος της Μητροπόλεως Μολδαβίας και Μπουκοβίνας, Ιάσιο, 1993)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου