ΤΌ ΑΣΑΝΣΈΡ.

«Παιδί μου, σε θέλω, εἶπε ὁ γέροντας

Ἀμβρόσιος Λάζαρης, κάποτε σέ ἕνα ἄνδρα, ὁ ὁποῖος

εἶχε τεχνικό γραφεῖο κατασκευῆς ἀνελκυστήρων.

Ναί, γέροντα. Πεῖτε μου.

-Θέλω ἀπό σένα νά μοῦ φτειάξης ἕνα ascenseur.

Ναί, ναί, εὐχαρίστως, εἶπε ὁ ἄλλος πρόθυμα. Τι

ascenseur θέλετε;

Καί τόν ρώτησε μερικά τεχνικά χαρακτηριστικά

γιά τό εἶδος τοῦ μηχανήματος, τό ὁποῖο θά ἔφτεια-

χνε. Ἐκεῖνο τόν καιρό κατασκευάζονταν κάποιες πτέρυγες στο Μοναστήρι καί ὁ ἄνθρωπος νόμισε πώς

αὐτές εἶχε στο μυαλό του ὁ Πατήρ. Όμως, αὐτός,

ἤρεμος, τοῦ εἶπε:

Θέλω νά μοῦ φτειάξης ἕνα ascenseur ἀλλιώτικο.

-Δηλαδή;

—"Ένα πού νά ξεκινάη ἀπό δῶ καί νά καταλήγη

στόν Οὐρανό. Νά πατᾶς ἕνα κουμπί καί, τσάκ, νά σέ

πάη πάνω. Μπορεῖς νά μοῦ τό φτειάξης αὐτό;»

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ 

 ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΩΣΤΏΦ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΌ ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ.

ΕΚΔ. ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ . ΩΡΩΠΌΣ 2025