Ένας γέροντας είχε το προνόμιο να δει τον τόπο όπου αναπαύονται οι άγιοι του Θεού μετά θάνατον.
Και έτσι, σε ένα υπέροχο μέρος, είδε έναν άνθρωπο και τον ρώτησε:
«Τι έκανες στον κόσμο;»
«Ήμουν εργάτης για έναν κακό άνθρωπο.
Υπέφερα πολύ από αυτόν, δεν έπαιρνα τον μισθό μου, και αυτός, γενικά, μόνο κακό μου έκανε. Γι' αυτό με έφεραν εδώ μετά θάνατον».
Τότε ο γέροντας είδε έναν άλλο άνθρωπο επίσης σε ένα υπέροχο και ένδοξο μέρος, και τον ρώτησε πώς το άξιζε, και αυτός ο άνθρωπος απάντησε:
«Ήμουν λεπρός και υπέμεινα την ασθένειά μου με ευγνωμοσύνη μέχρι το τέλος, και γι' αυτό μου δόθηκε αυτό το μέρος μετά θάνατον».
Τέλος, ο γέροντας είδε έναν τρίτο άνθρωπο, αλλά όχι σε τόσο ένδοξο μέρος, και τον ρώτησε γιατί βρισκόταν εκεί.
Απάντησε:
«Ήμουν μοναχός για πολύ καιρό και εργαζόμουν συνεχώς για να σώσω την ψυχή μου, και αργότερα έγινα επίσκοπος».
Από τους Βίους των Αγίων Γερόντων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου