Ο Πατέρας Συμεών του Έσσεξ!!!

Ο Πατέρας Συμεών του Έσσεξ (Μπρουσβάιλερ) γεννήθηκε στην Ελβετία στις 9 Ιανουαρίου 1928. Ήταν Προτεστάντης. Ωστόσο, ξεκίνησε να αναζητά έναν μέντορα για να μάθει την Προσευχή του Ιησού. Είχε μάθει ότι υπήρχε ένας ιερομόναχος στη Γαλλία που είχε έρθει από το Άγιο Όρος και γνώριζε την τέχνη αυτής της προσευχής. Στη συνέχεια, με μεγάλη πίστη στον Θεό, αυτός που θα γινόταν ο Πατέρας Συμεών περίμενε τις χριστουγεννιάτικες διακοπές του 1949 και πήγε να αναζητήσει αυτόν τον Ρώσο μοναχό. Δεν γνώριζε ούτε το όνομα ούτε τη διεύθυνση. Όποιος δεν έχει πνευματικό πατέρα, αν ψάξει με όλο του το ζήλο, τελικά θα τον βρει. Αυτό συνέβη και με τον φοιτητή νομικής από την Ελβετία. Πήγε στον Βλαντιμίρ Λόσκι, τον γνωστό θεολόγο της παρισινής ρωσικής μετανάστευσης, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τον Πατέρα Σωφρόνιο, και πήρε τη διεύθυνση του Ρώσου ηγουμένου. Βρισκόταν 20 χιλιόμετρα από το Παρίσι, στα περίχωρα που ονομάζονταν Sainte-Geneviève-des-Bois.

Ο Πατέρας Σωφρόνιος είχε ένα καταφύγιο εκεί. Ας αφήσουμε όμως τον Πατέρα Συμεών να μιλήσει για εκείνη τη συνάντηση που άλλαξε την πορεία ολόκληρης της ζωής του: «Γνώρισα τον Πατέρα Σωφρόνιο και πέντε λεπτά συζήτησης μαζί του άλλαξαν τη ζωή μου. Ήμασταν μια ομάδα φίλων από τη Λωζάνη της Ελβετίας. Ήμασταν Προτεστάντες και ήμασταν στην αρχή των νομικών μας σπουδών. Είχαμε διαβάσει όλοι, όλοι μας, «Η Ιστορία ενός Ρώσου Προσκυνητή». Ήταν η πρώτη μας συνάντηση με την Προσευχή του Ιησού. Ήμασταν εντελώς αφελείς και αδαείς, με την έννοια ότι νομίζαμε ότι ήμασταν οι μόνοι στον κόσμο που εφαρμόζαμε την Προσευχή του Ιησού. Νομίζαμε ότι θα ήταν πιο αποτελεσματικό να την πούμε στα ελληνικά, αλλά δεν ξέραμε ποια προφορά να χρησιμοποιήσουμε. Αλλά είπαμε στον εαυτό μας ότι δεν είχε σημασία, αφού ήμασταν οι μόνοι, επομένως οι πρώτοι που θα την λέγαμε, ο τρόπος που λέγαμε την προσευχή θα γινόταν παράδοση για το μέλλον. Αλλά στην «Ιστορία ενός Ρώσου Προσκυνητή» λέγεται ότι δεν μπορεί κανείς να πει την Προσευχή του Ιησού χωρίς την καθοδήγηση ενός ηγουμένου.

Ο Πατέρας Σωφρόνιος δεν γνώριζε τίποτα για τον ερχομό μου, ούτε ποιος ήμουν. Ήταν απασχολημένος εκείνη τη στιγμή μιλώντας με μερικούς ηλικιωμένους που είχε έρθει να με επισκεφτεί. Του είπα με δύο λόγια γιατί είχα έρθει. Ο πατέρας Σωφρόνιος μου είπε μία ή δύο λέξεις και επίσης κάτι πολύ προσωπικό, το οποίο κανονικά δεν θα γνώριζε. Όταν μου το είπε, εντυπωσιάστηκα και είπα: Ήρθα, κράτησε μόνο πέντε λεπτά, αλλά θα επιστρέψω.

Συνάντησα ξανά τον πατέρα Σωφρόνιο τον Ιανουάριο του 1950. Ήταν άρρωστος, είχε χάσει πολύ βάρος, ήταν σχεδόν ανάπηρος. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι ήρθαν στο Sainte-Genevieve-des-Bois που είχαν ήδη σχηματίσει μια κοινότητα. Υπήρχαν Προτεστάντες, Ρωμαιοκαθολικοί, Ορθόδοξοι, αλλά δεν υπήρχε ιδέα να ιδρύσουν ένα μοναστήρι. Είχαν μόνο αυτό το ενδιαφέρον, την αναζήτηση της προσευχής. Ήταν αρκετά περίπλοκο, μιλούσαν πολλές γλώσσες, υπήρχαν πολλές εθνικότητες, και για να είναι ενωμένοι στην προσευχή παρά όλες τις διαφορές, ο πατέρας Σωφρόνιος συμβούλεψε να λέγεται η προσευχή στα σλαβικά. Αυτή ήταν η αρχή της κοινότητας που δημιουργήθηκε γύρω από τον πατέρα Σωφρόνιο και η αρχή της πορείας του πατέρα Συμεών προς την Ορθοδοξία.

Το 1957 έμεινε για ένα χρόνο στην Sainte-Genevieve-des-Bois. Δεν μπορούσε ούτε να προχωρήσει ούτε να υποχωρήσει. Περίμενε ένα σημάδι από τον Θεό και δεν συνέβη τίποτα. Ωστόσο, κάτι συνέβη τον Φεβρουάριο του 1958: ο θάνατος του Vladimir Lossky, ενός από τους κύριους θεολόγους της Ρωσικής Ορθοδοξίας.

Στα μέσα Ιουνίου του ίδιου έτους, την εορτή της Πεντηκοστής, ο πατέρας Σωφρόνιος δέχτηκε τον μελλοντικό πατέρα Συμεών στην Ορθόδοξη Εκκλησία, τελώντας το βάπτισμά του. «Για μένα», ομολόγησε ο πατέρας Συμεών, δύο πράγματα σχεδόν πήγαιναν μαζί. Σκεφτόμουν τη μοναστική ζωή πριν καν γίνω Ορθόδοξος. Μέχρι τη στιγμή του βαπτίσματος, αυτή η επιθυμία είχε μεγαλώσει. Ένα χρόνο αργότερα, η κοινότητα μετακόμισε στην Αγγλία. Συνολικά ήταν πέντε, αλλά η ομάδα σταδιακά μεγάλωσε.»

Πηγή: Άρθρο από το Ziarul Lumina, συγγραφέας: Augustin Păunoiu, 9 Ιανουαρίου 2010