Ο ΕΦΟΠΛΙΣΤΉΣ.

«Κάποια φορά, κατά τήν ὁποία ἦταν ἡ γερόντισσα Παρθενία στο νοσοκομεῖο, πῆγαν στο γέροντα Αμβρόσιο Λάζαρη ἕνας ἄνδρας μέ τό γυιό του.

—Γέροντα, ἤλθαμε ἐδῶ νά πάρουμε τήν εὐχή σου.

Ἔδωσε πολλές εὐχές ὁ γέροντας, ἀλλά κάποια

στιγμή τοῦ εἶπε:

—Παιδί μου, νά βοηθᾶς.

Αἴ, γέροντα, τί νά βοηθάω;

Να δίνης στόν κόσμο, νά βοηθᾶς τόν κόσμο.

Διότι ὁ Κύριος σοῦ δίνει.

-Μά, γέροντα, ἐφοπλιστής εἶμαι ἐγώ; Ἔχω λίγα

λεφτά.

—Ἔλα νά σοῦ πῶ... Αμα εἶχα τη δυνατότητα να

τρυπήσω τώρα κάτω, γιά νά ἀκούσης τή φωνή τῶν

ἐφοπλιστῶν, δέν θά ἤθελες νά εἶσαι τέτοιος. Ξέρεις τί

περνᾶνε; Δέν μπορεῖς νά φαντασθῆς Αἰώνια! Να δίνης! Ἔχεις! Καί ἔχεις καί στή γειτονιά σου κόσμο που

τό χρειάζεται. Να βοηθήσης!

-Καλά, γέροντα, εἶπε αὐτός καί ἔφυγε»

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ 

 ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΩΣΤΏΦ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΌ ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ.

ΕΚΔ. ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ . ΩΡΩΠΌΣ 2025