«Όσες φορές ἀκούω γιά τή Γεννησαρέτ
θυμᾶμαι, Κύριε, τό περιστατικό, κατά τό ὁποῖο περπάτησες πάνω στά κύματα. Ἀλλά δέν περπάτησες μόνος. Κάλεσες καί τόν Πέτρο. Καί τόν ἔκανες κι αὐτόν ἄξιο να περπατήση ἐπί τῆς θαλάσσης.
Αλλά όπως ξέρεις, Κύριε, κι εγώ στη ζωή μου τά
ἔκανα ὅλα θάλασσα.
Ξέρω, ὅμως, ὅτι ἔργο δικό Σου εἶναι νά κάνης,
ὅπως τότε στή Γεννησαρέτ, τή θάλασσα στεριά.
Κάνε, λοιπόν, καί γιά μένα τή θάλασσα καί τά θα
λασσώματα τῆς ζωῆς μου στεριά γιά νά περπατήσω ἐπί τῶν κυμάτων καί νά ἔρθω καί πάλι κοντά Σου"»(Αλέξανδρος Τσιριντάνης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου