11 Από το βιβλίο: «Η ιστορία της ζωής και των πράξεων του γέροντα της Λαύρας του Κιέβου-Πετσέρσκ, Ιερομονάχου Παρθένιου». Κίεβο. 1898.
Συμβουλές ηλικιωμένων από ορισμένους οικιακούς ασκητές του 18ου-19ου αιώνα. Μέρος δεύτερο
XV. Οδηγίες του Ηγουμένου Βονιφάτιου των Θεοφανίων 12
1. Περί Θεού.
Όπου είναι ο Θεός, δεν υπάρχει κακό. Κάθε τι που προέρχεται από τον Θεό είναι ειρηνικό και ωφέλιμο και οδηγεί τον άνθρωπο σε αυτοκαταδίκη και ταπείνωση.
Αν δεν γνωρίζεις τον Θεό, είναι αδύνατο να φανεί μέσα σου αγάπη γι' Αυτόν. Δεν μπορείς να αγαπήσεις τον Θεό αν δεν Τον δεις. Το όραμα του Θεού προέρχεται από τη γνώση Του: γιατί η ενατένιση δεν προηγείται της γνώσης του Θεού.
Μην κρίνετε τα έργα του Θεού αφού γεμίσει η κοιλιά σας: με γεμάτη κοιλιά, τι όραμα για τα μυστήρια του Θεού μπορεί να υπάρξει;
Ο Θεός είναι ένα αθώο ον και η αιτία όλων των πραγμάτων.
Ο Θεός είναι ένα ον και μία φύση, αλλά τρία Πρόσωπα: Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. αλλά αυτά τα τρία είναι ένα. Και σε αυτή την Αγία Τριάδα δεν υπάρχει πρώτο ή τελευταίο, μεγαλύτερο ή μικρότερο. αλλά τα τρία ολόκληρα πρόσωπα είναι συναιώνια και ίσα. Γιατί να πιστεύουμε ότι υπάρχει Τριάδα σε ενότητα και ενότητα στην Τριάδα;
2. Περί πίστεως.
Η πίστη, σύμφωνα με τη διδασκαλία του αγίου Αντιόχου, είναι η αρχή της ένωσής μας με τον Θεό. Ο αληθινός πιστός είναι μια πέτρα του ναού του Θεού, προετοιμασμένη για την οικοδόμηση του Θεού Πατέρα, υψωμένη στα ύψη με τη δύναμη του Ιησού Χριστού, δηλαδή με σταυρό, χρησιμοποιώντας ένα σχοινί, δηλαδή τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
«Η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή» ( Ιάκωβος 2:26 ), και τα έργα της πίστης είναι: αγάπη, ειρήνη, υπομονή, έλεος, ταπεινοφροσύνη, φόρτωση του σταυρού και ζωή σύμφωνα με το Πνεύμα. Μόνο μια τέτοια πίστη θεωρείται αλήθεια. Η αληθινή πίστη δεν μπορεί να παραμείνει χωρίς έργα. Αυτός που πιστεύει αληθινά θα κάνει σίγουρα καλές πράξεις.
«Η πίστη είναι η απόδειξη των προσδοκώμενων, η απόδειξη των πραγμάτων που δεν φαίνονται», λέει ο Απόστολος Παύλος ( Εβρ. 11:1 ). Ή: η πίστη δεν είναι τίποτα άλλο από το να πιστεύουμε σε αυτό που δεν βλέπουμε.
3. Περί ελπίδας.
Αν κάποιος δεν έχει υπερβολική φροντίδα για τον εαυτό του από αγάπη για τον Θεό και για έργα αρετής, γνωρίζοντας ότι ο Θεός τον φροντίζει, τότε αυτή η ελπίδα είναι αληθινή και σοφή. Αλλά αν κάποιος εναποθέτει όλες του τις ελπίδες στις δικές του πράξεις και στραφεί στον Θεό με προσευχή μόνο όταν τον βρουν απροσδόκητες κακοτυχίες και, μη βλέποντας με τη δική του δύναμη τα μέσα για να τις αποτρέψει, αρχίζει να ελπίζει στη βοήθεια του Θεού, τότε αυτή η ελπίδα είναι μάταιη και ψεύτικη. Η αληθινή ελπίδα αναζητά τη μία βασιλεία του Θεού και είναι βέβαιος ότι κάθε γήινο, απαραίτητο για την προσωρινή ζωή, αναμφίβολα θα δοθεί.
Η ελπίδα είναι αληθινό θάρρος προς τον Θεό, που δίνεται στην καρδιά του ανθρώπου με την έμπνευση και τη φώτιση του Θεού. Ή: η ελπίδα είναι μια αρετή, επηρεασμένη από πάνω, μέσω της οποίας αναμένονται με ακριβή πιθανότητα οι ευλογίες της αιώνιας ζωής. Αυτή η αρετή, βασισμένη στη χάρη, που μας δίνεται μέσω του Ιησού Χριστού για την τήρηση των εντολών του Θεού, είναι γνωστή με την κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού με την αδιάλειπτη προσευχή.
4. Περί αγάπης προς τον Θεό.
Αυτός που αγαπά τον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπήσει τον Θεό.
Μια ψυχή γεμάτη αγάπη για τον Θεό, ακόμη και κατά την αναχώρησή της από το σώμα, δεν θα φοβάται τον άρχοντα του αέρα, αλλά θα πετάξει με τους Αγγέλους, σαν από ξένη γη στην πατρίδα της.
Η αγάπη είναι μια αρετή επηρεασμένη από τον Θεό από την οποία αγαπάμε τον Θεό. Περιέχεται στην εκπλήρωση των Δέκα Εντολών, δηλαδή στην εντολή του Θεού, που αποτελείται από δέκα σημεία, που δόθηκε μέσω του προφήτη Μωυσή στο όρος Σινά, έτσι ώστε ο κάθε άνθρωπος να μπορεί να δει τι είναι ευάρεστο στον Θεό και τι είναι αντίθετο σε Αυτόν, αυτό που είναι ευάρεστο στον Θεό είναι καλό ή αρετή, αυτό που είναι αντίθετο σε Αυτόν είναι κακό ή αμαρτία . Έτσι, αυτή η εντολή Του, ή αυτές οι εντολές, διατάζουν να κάνουμε το καλό ως ευάρεστο στον Θεό, και απαγορεύουν το κακό.
Η αρετή είναι ο καρπός που γεννιέται από την πίστη, ή οι καλές πράξεις είναι η εκπλήρωση των εντολών του Θεού, που επιτελούνται με τη βοήθεια του Θεού και με τη βιασύνη του ανθρώπινου νου και με τη δική του θέληση, που γεννιέται από την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.
5. Περί φόβου Θεού.
«Να φοβάστε τον Θεό », λέει ο σοφός, «και να τηρείτε τις εντολές Του» ( Εκκλ. 12:13 ).
Και τηρώντας τις εντολές θα είσαι δυνατός σε κάθε έργο, και το έργο σου θα είναι πάντα καλό. Γιατί αν φοβάσαι τον Θεό, θα τα κάνεις όλα καλά από αγάπη γι' Αυτόν. Και μη φοβάσαι τον διάβολο. Αυτός που φοβάται τον Θεό θα νικήσει τον διάβολο: γι' αυτόν ο διάβολος είναι ανίσχυρος.
Υπάρχουν δύο είδη φόβου: αν δεν θέλεις να κάνεις το κακό, τότε φοβάσαι τον Κύριο και μην το κάνεις. και αν θέλεις να κάνεις το καλό, τότε να φοβάσαι τον Κύριο και να το κάνεις.
6. Περί απάρνησης του κόσμου.
Ο φόβος του Θεού αποκτάται όταν ο άνθρωπος, έχοντας απαρνηθεί τον κόσμο και τα πάντα στον κόσμο, συγκεντρώνει όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματά του και βυθίζεται ολοκληρωτικά στην ενατένιση του Θεού και στην αίσθηση της ευδαιμονίας που υπόσχονται οι Άγιοι.
Χωρίς να ελευθερωθεί από τον κόσμο, η ψυχή δεν μπορεί να αγαπήσει ειλικρινά τον Θεό, γιατί τα εγκόσμια, σύμφωνα με τα λόγια του μοναχού Αντίοχου, είναι γι' αυτήν σαν πέπλο.
7. Περί σιωπής.
Η τέλεια σιωπή είναι ο σταυρός στον οποίο πρέπει να σταυρωθεί ο άνθρωπος με όλα τα πάθη και τις επιθυμίες του. Αλλά σκέψου, ο Κύριος και ο ίδιος ο Χριστός υπέστησαν προηγουμένως τόσες διαφορετικές προσβολές και προσβολές, και μετά ανέβηκαν στο σταυρό.
Έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να φτάσουμε σε τέλεια σιωπή και ελπίδα για αγία τελειότητα αν δεν υποφέρουμε μαζί με τον Χριστό. Διότι ο Απόστολος λέει, «αν υποφέρουμε μαζί Του, θα δοξαστούμε και μαζί Του» ( Ρωμ. 8:17 ). Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Silence is, το ασώματο όνομα στο σωματικό σπίτι είναι περίεργο: αυτό είναι απολαυστικό. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, στίχος 27).
Ο σιωπηλός είναι αυτός που λέει: «Κοιμάμαι, αλλά η καρδιά μου αγρυπνεί» ( Άσμα Ασμάτων 5:2 ). Κλείσε, λοιπόν, την πόρτα του κελιού στο σώμα, και την πόρτα της γλώσσας στον λόγο, και την εσωτερική πόρτα στην απάτη των πνευμάτων.
Αφήστε την Προσευχή του Ιησού να ενωθεί με την αναπνοή σας και τότε θα γνωρίσετε το όφελος της σιωπής.
Επικαλούμενος συνεχώς το εσωτερικό της ψυχής του Ιησού Χριστού, πολεμώντας κρυφά, χτυπά και καυτηριάζει τον εχθρό.
«Να μένετε συνεχώς στο όνομα του Κυρίου Ιησού, για να καταναλώσει η καρδιά σας τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά», είπε ο Ιερός Χρυσόστομος.
«Αποκτήστε την εικόνα της σιωπής. Δεν σας αρέσει να ζείτε με ανθρώπους που αγαπούν τα υλικά πράγματα και έχουν εμμονή με το κακό. είτε ζείτε μόνοι είτε με αδέρφια που δεν αγαπούν τα υλικά πράγματα και έχουν το ίδιο μυαλό. πειρασμούς, και άλλες τέτοιες κακές περιστάσεις Και ακόμα κι αν το κελί στο οποίο κάθεσαι συντηρείται εύκολα, φύγε και μην το γλυτώσεις, για να μην εξασθενήσεις στην αγάπη γι' αυτό, κάνε τα πάντα, για να είσαι σιωπηλός και ανέμελος, και να πασχίζεις να μείνεις στη θέληση του Θεού και στη μάχη με την αόρατη πόλη.
«Ο σιωπηλός πρέπει πρώτα να έχει ως θεμέλιο αυτές τις πέντε αρετές, πάνω στις οποίες οικοδομείται το έργο, δηλαδή: σιωπή, εγκράτεια, αγρύπνια, ταπείνωση και υπομονή· Τρεις είναι οι θεόπνευστες πράξεις: η ψαλμωδία, η προσευχή και το διάβασμα και η χειροτεχνία, αν είσαι αδύναμος», είπε ο άγιος Γρηγόριος Σιναΐτ .
«Η σιωπή και η απομάκρυνση πραγμάτων και ανθρώπων είναι ωφέλιμη για όλους», είπε ο Άγιος Ησύχιος.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης πιστεύει ότι το θεμέλιο της σιωπής είναι:
Σιωπή, αποχή, εγρήγορση, ταπείνωση και υπομονή.
Σοφία. «Να είστε σοφοί σαν φίδι και οι στόχοι σας σαν περιστέρια» ( Ματθαίος 10:16 ).
Είναι αλήθεια. «Αφήστε τους ανθρώπους να σας κάνουν όπως θέλετε, και να κάνετε σε αυτούς το ίδιο» ( Λουκάς 6:31 ).
Αγνότητα. «Αυτός που κοιτάζει μια γυναίκα για να την ποθήσει, έχει ήδη μοιχεύσει μαζί της στην καρδιά του» ( Ματθαίος 5:28 ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου