💌… Αναμνήσεις του π. Ευθυμίου…💌
Πριν από πολλά χρόνια πέρασα μια περίοδο έντονης πνευματικής μοναξιάς, με τη σκέψη ότι ήμουν εντελώς μόνος, χωρίς βοήθεια, χωρίς συμβουλές, χωρίς τίποτα, χωρίς κανέναν.
Και με αυτό πήγα στην Όπτινα. Είδα τον πατέρα Ευθύμιο να περπατάει από μακριά (δεν ήξερα ποιος ήταν τότε), και οι άνθρωποι μαζεύονταν γύρω του σαν πουλιά. Σταμάτησαν λίγο πιο πέρα από μένα και άρχισαν να τον ρωτούν για κάτι δικό τους. Αλλά ήμουν πολύ ντροπαλός για να τον πλησιάσω και να μπω στη συζήτηση κάποιου άλλου.
Και τότε ακούω τον πατέρα Ευθύμιο να μιλάει όχι σε αυτούς, αλλά σε εμένα, κοιτάζοντας για λίγο:
«Πώς γίνεται να μην υπάρχει κανείς;! Μήπως είναι κανείς;!»
Και ένιωσα σαν να με είχαν περιχύσει με νερό, η ψυχή μου ήρθε στη θέση της και μετά όλα βελτιώθηκαν. Έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά ακόμα θυμάμαι και χρησιμοποιώ αυτή την ανάμνηση και τα λόγια.❤️
Δούλη του Θεού Σβετλάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου