Την εικοστή πρώτη του μήνα η Μνήμη του Αγίου Αποστόλου Κοδράτου, του εν Μαγνησία.

Την εικοστή πρώτη του μήνα η Μνήμη του Αγίου Αποστόλου Κοδράτου, του εν Μαγνησία.

Ο Κοδράτος, με τους αγώνες και τα κηρύγματά σου,

λαμβάνεις πολλά βραβεία στους ουρανούς.

Την εικοστή πρώτη ο Κοδράτος βρήκε το στεφάνι με τους αγώνες του.

Ο Άγιος αυτός ήταν άνδρας σοφός και πολυμαθής. Έγινε και αυτός μαθητής του Χριστού και, αφού έλαβε την πύρινη χάρη του Αγίου Πνεύματος, χειροτονήθηκε επίσκοπος των Αθηνών. Πολλούς οδήγησε στην αληθινή πίστη του Χριστού. Τους σοφούς των Ελλήνων, που υπερηφανεύονταν για τη σοφία τους, τους έλεγξε και τους καταντρόπιασε με τη χάρη του Θεού και με τη δύναμη των λόγων του.

Έτσι, αφού τιμωρήθηκε από τους διώκτες των Χριστιανών με πέτρες, με φωτιά και με πολλές άλλες βασανιστήριες τιμωρίες, εκδιώχθηκε από την επαρχία και το ποίμνιό του. Φεύγοντας πήγε στην πόλη Μαγνησία, όπου με τη διδασκαλία του έδιωξε κι εκεί το σκοτάδι της πλάνης. Τελικά, στα χρόνια του Αδριανού του αποκαλούμενου Αιλίου, το έτος 117, έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Το άγιο λείψανό του βρίσκεται στη Μαγνησία και αναβλύζει άφθονα κάθε θεραπεία σε όσους προσέρχονται σε αυτό με πίστη.

Και η Μνήμη του Αγίου Προφήτη Ιωνά.

Παλιά έφευγες από το πρόσωπο του Θεού,

τώρα όμως, Ιωνά, βλέπεις το πρόσωπό Του.

Ο Προφήτης Ιωνάς ήταν γιος του Αμαθί, καταγόταν από την Γετ Καριαθμαούς και κατοικούσε κοντά στην Άζωτο, μια παραθαλάσσια πόλη των αλλοφύλων Ελλήνων. Η μητέρα του ήταν εκείνη η χήρα προς την οποία στάλθηκε ο Προφήτης Ηλίας, όταν με την προσευχή του είχε προκληθεί πείνα στη Σαμάρεια και σε όλη την επικράτεια των δέκα φυλών. Για τη φιλοξενία της, ο Ηλίας ευλόγησε το δοχείο με το λάδι και την υδρία με το αλεύρι, ώστε να μη λείψουν όσο διαρκούσε η πείνα. Ο Ιωνάς ήταν ο γιος αυτής της χήρας, τον οποίο ο Ηλίας είχε αναστήσει θαυματουργικά από τους νεκρούς.

Αφού πέρασε η περίοδος της πείνας, ο Ιωνάς πήγε στη γη του Ιούδα και προφήτευε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όταν όμως διατάχθηκε από τον Θεό να πάει να κηρύξει στη Νινευή την καταστροφή που θα ερχόταν σύντομα, δεν υπάκουσε. Έφυγε «από το πρόσωπο του Θεού» και, όταν βρέθηκε σε μεγάλη θαλασσοταραχή, αναγνωρίστηκε από τους ναύτες ως η αιτία του κινδύνου και ρίχτηκε στη θάλασσα. Αμέσως, με διαταγή του Θεού, τον κατάπιε ένα μεγάλο κήτος (άλλοι το ονομάζουν φάλαινα, άλλοι καμπιντόγιο).

Μετά από τρεις μέρες και τρεις νύχτες, το κήτος τον ξέρασε έξω, προεικονίζοντας την τριήμερη ταφή και ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τότε, πηγαίνοντας πλέον στη Νινευή, αν και δεν ήθελε, κήρυξε ότι μετά από τρεις μέρες η πόλη θα καταστραφεί. Επειδή όμως οι Νινευίτες μετανόησαν, ο Θεός δεν τους αφάνισε.

Ο Ιωνάς, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, δεν έμεινε εκεί, αλλά παίρνοντας τη μητέρα του πήγε στην Ασσούρ, χώρα των αλλοφύλων, λέγοντας: «Έτσι θα σηκώσω από πάνω μου την κατηγορία και την ντροπή, ότι φάνηκα ψεύτης, επειδή προφήτευσα εναντίον της Νινευή, αλλά η προφητεία μου δεν επαληθεύτηκε».

Αφού πέθανε η μητέρα του και την έθαψε, πήγε και κατοίκησε στη γη Σαραάρ, κοντά στη βαλανιδιά της Δεβόρρας. Εκεί πέθανε και θάφτηκε στο σπήλαιο του Κενεζαίου, που υπήρξε κριτής μίας φυλής των Εβραίων κατά την εποχή της αναρχίας.

Ο Ιωνάς προφήτευσε επίσης ότι θα συμβεί ένα θαυμαστό και παράδοξο σημάδι εναντίον της Ιερουσαλήμ και όλης της γης: όταν οι άνθρωποι δουν μια πέτρα να φωνάζει με λεπτή φωνή, και έναν κάνθαρο (έντομο) να φωνάζει από το ξύλο προς τον Θεό, τότε να ξέρουν ότι πλησιάζει η σωτηρία. Τότε θα δουν την Ιερουσαλήμ γκρεμισμένη ως τα θεμέλια. Και όλα τα έθνη θα έρθουν να προσκυνήσουν τον Κύριο. Θα μεταφέρουν τις πέτρες της προς τη δύση του ήλιου. Τότε θα γίνει η προσκύνηση του Χρισμένου, δηλαδή του Μεσσία. Και η Ιερουσαλήμ θα γίνει αποκρουστική, επειδή θα ερημωθεί και θα κατοικηθεί από θηρία. Και τότε θα έρθει το τέλος κάθε ζωντανής ύπαρξης.

Σημειώσεις (σύνοψης από τον Νικόδημο)

Ορισμένοι ερευνητές (όπως ο Μαυροκορδάτος) θεωρούν ότι, αν και ο Επιφάνιος ταύτισε τον Ιωνά με τον γιο της χήρας, στην πραγματικότητα ήταν Ιουδαίος, που έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αμεσίου και Ιεροβοάμ.

Γίνεται εκτενής αναφορά στα κήτη (φάλαινες κ.λπ.), με περιγραφές Πατέρων και ιστορικών για το τεράστιο μέγεθός τους.

Σε κάποια χειρόγραφα αναφέρεται «Σεναάρ» αντί για «Σαραάρ».

Η προφητεία με το «σημάδι» (πέτρα που φωνάζει, κάνθαρος που κράζει) δεν βρίσκεται στη Γραφή, αλλά φαίνεται ότι υπήρχαν και άλλες προφητείες του Ιωνά που δεν διασώθηκαν.

📖 Απόδοση από:

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, Τόμος Α΄, Εκδ. Δόμος, 2005.