💌… Αναμνήσεις του π. Ευθυμίου…💌
♥️Γεια σας, τον συνάντησα μια φορά, αλλά θυμάμαι ακόμα εκείνη τη συνάντηση.
Δυστυχώς, οι περισσότερες λέξεις ξεχάστηκαν με την πάροδο του χρόνου, ή μάλλον, σχεδόν όλα ξεχάστηκαν μέχρι το επόμενο πρωί, και δεν τα έγραψα γιατί μετά από ένα λεπτό συζήτησης βρισκόμουν σε μια κατάσταση που είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια...
🙏Θυμάμαι απλώς να ρωτάω πόσο δύσκολο είναι να ξεπεράσεις, να αφήσεις πίσω σου, να ξεχάσεις τα παράπονα που προέκυψαν από τις πράξεις ανθρώπων που εμπιστευόσουν και δεν περίμενες ποτέ. Είναι δύσκολο να εμπιστευτείς ξανά.
Και τότε ο ιερέας μου είπε ότι η αμαρτία είναι ξεχωριστή, και ο άνθρωπος είναι ξεχωριστός, και διάβασε επίσης τα ποιήματα κάποιου, ο συγγραφέας ξεχάστηκε με την πάροδο του χρόνου, και τότε συνέβη κάτι ανεξήγητο.
♥️Άρχισε να μιλάει, και το κριτικό μυαλό έσβησε, και ήταν σαν η καρδιά να άνοιξε και να άκουγε προσεκτικά. Ο ιερέας με κοίταξε και μίλησε, - αλλά υπήρχαν πολλοί άνθρωποι εκεί, όλοι τους ενοχλούσαν τον ιερέα σε ένα σμήνος, περπατούσε και το σμήνος βούιζε από ερωτήσεις, κολλώντας πάνω του από παντού... και μετά άρχισε να μιλάει, και υπήρξε σιωπή, κάτι άνοιξε μέσα σε όλους και έγινε αισθητό.
Τότε όλα κατέρρευσαν, δεν θυμάμαι πολλά από τα όσα ακολούθησαν. Όταν περπατούσα προς το κελί μου μετά τη συζήτηση, ένιωσα μια έντονη έξαψη μέσα μου, σαν να ήμουν γεμάτος μέχρι το χείλος.
Ήθελα να το γράψω, αλλά τα συναισθήματα και τα συναισθήματά μου ήταν κατακλυσμένα.
🙏♥️Μετά από λίγο καιρό, συνειδητοποίησα ότι κάποιος σπόρος είχε φυτευτεί μέσα μου και με την πάροδο του χρόνου άρχισε να φυτρώνει. Η κατάστασή μου άλλαξε, τα παράπονα με κάποιο τρόπο εξαφανίστηκαν από μόνα τους και άρχισα να αντιμετωπίζω παρόμοιες καταστάσεις διαφορετικά. Είμαι πολύ ευγνώμων στον πατέρα Ευθύμιο για αυτά τα λίγα λεπτά συζήτησης. Την επόμενη φορά που ήρθα στην Όπτινα, στεκόμουν ήδη στον τάφο του.
Δούλη του Θεού Έλενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου