"Ἡ Ἀγωνία τῆς Βασιλείας"
τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
Ἡ Βασιλεία στεκόταν στὸ παράθυρο, παρακολουθῶντας τὸ αὐτοκίνητο νὰ ἐξαφανίζεται στὴ στροφή. Τὸ παιδί της πήγαινε στὴν Ἀθήνα. Μόνο του. Γιὰ πρώτη φορά.
Τὰ χέρια της ἔτρεμαν καθὼς κρατοῦσε τὸ κομποσχοίνι. "Παναγία μου, φύλαξέ το," ψιθύρισε. Κάθε στιγμὴ ἦταν αἰῶνας. Τὸ τηλέφωνο δίπλα της ἦταν βουβό, σκληρό, ἀδιάφορο.
Φαντάστηκε χίλιες καταστροφές: φορτηγὰ ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὴ λωρίδα τους, στροφὲς ποὺ γλιστροῦν, φῶτα ποὺ κοκκινίζουν ὕπουλα. Τὸ στομάχι της σφίχτηκε σὲ κόμπο.
Προσευχήθηκε. Γιὰ κάθε χιλιόμετρο, γιὰ κάθε ἀνάσα, γιὰ κάθε φρενάρισμα.
Τὸ τηλέφωνο χτύπησε. Τὸ ἅρπαξε μὲ πάθος.
"Μαμά, ἔφτασα. Ὅλα καλά."
Ἡ Βασιλεία ἔκλεισε τὰ μάτια. Τὸ βάρος ἔφυγε ἀπὸ τοὺς ὤμους της σὰν πέτρα ποὺ κυλᾶ στὴ θάλασσα. Οἱ πνεύμονές της γέμισαν ἀέρα.
"Δόξα σοι ὁ Θεός," ψέλλισε.
Ἠθικὸ Δίδαγμα:
Ἡ ἀγάπη τῆς μητέρας εἶναι προσευχὴ ποὺ ποτὲ δὲν σταματᾶ. Στὴν ἀγωνία κρύβεται ἡ πίστη, καὶ στὴν ἀνακούφιση ἡ εὐγνωμοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου