«Ας μην εκπλήσσομε, αδελφοί, που έρχονται τα προβλήματα, που έρχονται οι δοκιμασίες, που έρχονται οι ασθένειες και οι πόνοι. Όλα αυτά γίνονται για την αφύπνιση της ψυχής, για τον καθαρισμό της από τις αμαρτίες και για την προσέγγισή μας στον Θεό. Αν ο άνθρωπος καταλάβαινε πόσο μυστηριώδες έργο κάνει ο Θεός μέσα από τα βάσανα, δεν θα έφευγε πλέον μακριά από αυτά, αλλά θα έλεγε: «Κύριε, ας γίνει το θέλημά σου!»» Διότι ο πόνος, όταν γίνεται δεκτός με υπομονή και ελπίδα, γίνεται σκάλα για τον ουρανό. Στα δάκρυα η καρδιά πλένεται, στον πόνο γεννιέται η ταπεινότητα και μέσα από την υπομονή γεννιέται η ειρήνη.
Πολλοί θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν θέλουν τον σταυρό. Αλλά χωρίς τον σταυρό δεν υπάρχει σωτηρία. Έτσι μας έδειξε ο Χριστός, ο Οποίος δέχτηκε πρόθυμα τον πόνο, όχι επειδή ήταν ανίσχυρος, αλλά για να μας δείξει τον δρόμο: ταπεινότητα, υπομονή και αγάπη μέχρι τέλους.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να νιώθεις ότι ο Θεός είναι μαζί σου ακόμα και στα δύσκολα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από ένα καθαρό δάκρυ που μετατρέπεται σε προσευχή.
Γι' αυτό, ας μην παραπονιόμαστε για τον σταυρό μας, αλλά ας τον κουβαλάμε με ελπίδα. Γιατί ο Κύριος δεν μας αφήνει ποτέ μόνους, αλλά μας κουβαλάει στην αγκαλιά Του ακόμα και όταν νομίζουμε ότι δεν μπορούμε πια.
Ας ξέρουμε: όσο πιο δύσκολος είναι ο αγώνας, τόσο μεγαλύτερη είναι η νίκη. Όσο πιο βαθιά είναι η νύχτα, τόσο πιο φωτεινά ανατέλλει ο ήλιος.
Ο Θεός εργάζεται μυστηριωδώς στη ζωή όλων. Και όταν αναστηθούμε από τον πόνο, δεν είμαστε πια οι ίδιοι - είμαστε πιο ταπεινοί, πιο σοφοί, πιο κοντά στον ουρανό.
— Πατέρας Πίμεν Βλαντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου