Η ζωή μας πρέπει να είναι σαν ένα
κέικ Ναπολέοντα: ζύμη, κρέμα, ζύμη, κρέμα και ζάχαρη άχνη από πάνω. Αν το κέικ
σας αποτελείται μόνο από ζύμη, θα είναι άγευστο.
Αν αποτελείται μόνο από κρέμα, θα είναι
τραγανό. Όλα πρέπει να είναι με μέτρο. Η ζύμη αντιπροσωπεύει τους κόπους μας,
τις εγκόσμιες ανησυχίες μας. Αν ολόκληρη η ζωή μας αποτελείται αποκλειστικά από
αυτά, τότε μια τέτοια ζωή θα είναι άγλυκη. Αν έχουμε μόνο κρέμα, δηλαδή μόνο
μία προσευχή από το πρωί μέχρι το βράδυ, τότε και αυτό θα είναι λάθος, ακόμη
και αδύνατο.
Αλλά για εμάς, όλα πρέπει να είναι
αρμονικά και μετρημένα - οι κόποι μας πρέπει να είναι συνυφασμένοι με
προσευχές.
Και όχι απαραίτητα μακροσκελείς, μερικές φορές
πολύ σύντομες: "Κύριε, ευλόγησε! Κύριε, βοήθησέ με! Κύριε,
ευχαριστώ!", "Πάτερ ημών", η Προσευχή του Ιησού. Με αυτόν τον
τρόπο, οι κόποι μας, ανακατεμένοι και συνυφασμένοι με προσευχές, θα είναι το
γλυκό μας κέικ για τον Χριστό. Και η σκόνη είναι η ταπεινότητά μας. Γιατί αν η
εργασία και η προσευχή είναι χωρίς ταπεινότητα, τίποτα καλό δεν θα προκύψει από
αυτό.
Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Krestyankin)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου