Ο πεθερός μου έζησε μέχρι βαθιά γεράματα.

 ☨ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΧΑΡΗ ,

«Ο πεθερός μου έζησε μέχρι βαθιά γεράματα. Πέρασε όλη του τη ζωή μαζεύοντας βότανα και θεραπεύοντας ανθρώπους. Ήταν ένα άτομο που έμενε κλεισμένο και, δυστυχώς, σπάνια επισκεπτόταν τον πνευματικό του πατέρα, μόνο μία φορά κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια. Έπειτα, δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, άρχισε να παραπονιέται για πόνο στο στήθος που χειροτέρευε κάθε μέρα. Τον συμβούλεψα να καλέσει έναν ιερέα και συμφώνησε με χαρά.»

Ο ιερέας δεν καθυστέρησε την άφιξή του, και ο άρρωστος, μόλις τον είδε, σηκώθηκε από το κρεβάτι, έπεσε στα πόδια του και είπε με δάκρυα:

«Είμαι μεγάλος αμαρτωλός, Πάτερ, και έχω εξοργίσει πολύ τον Κύριο επειδή δεν έχω εξομολογηθεί για τέσσερα χρόνια. Τώρα η συνείδησή μου με κατηγορεί. Τι πρέπει να κάνω για να συγχωρήσει ο Κύριος τις αμαρτίες μου;»

Ο ιερέας είπε ότι έπρεπε να μετανοήσει ολόψυχα για όλες τις αμαρτίες του και να λάβει τη Θεία Κοινωνία. Ο άρρωστος συμφώνησε και του δόθηκε η Θεία Κοινωνία. Αλλά η ψυχή του ήταν ανήσυχη και ρώτησε τον ιερέα τι άλλο μπορούσε να γίνει για να εξασφαλίσει έναν ειρηνικό θάνατο. Ο πατήρ Νικόλαος απάντησε ότι χρειαζόταν ευχέλαιο και ο άρρωστος συμφώνησε με χαρά. Προσευχήθηκε δακρυσμένος κατά τη διάρκεια του Μυστηρίου.

Την επόμενη μέρα, γύρω στα μεσάνυχτα, καθώς ο πεθερός μου αποκοιμήθηκε, είδε ένα τρομακτικό όραμα. Το δωμάτιο όπου βρισκόταν γέμισε με πλήθος κακών πνευμάτων με τρομακτικά μαύρα πρόσωπα, κέρατα στα κεφάλια τους και αιχμηρά νύχια. Άρχισαν να χορεύουν, να σπρώχνονται και να τρέχουν γύρω από το κρεβάτι, ουρλιάζοντας.

«Πήγαινε σε αυτόν!» είπε ένας από αυτούς, ο πιο τρομερός.

Αλλά άλλοι απάντησαν:

«Δεν μπορείς! Κοίτα, είναι καλυμμένος με σταυρούς!» Καλύπτοντας τα πρόσωπά τους με τα χέρια τους, προσπάθησαν επανειλημμένα να πλησιάσουν τον άρρωστο, αλλά έτρεξαν πίσω με δυνατές κραυγές, ισχυριζόμενοι ότι οι σταυροί προκαλούσαν έντονη ζέστη.

«Ανίκανος να αντέξω το τρομερό όραμα», είπε ο πεθερός μου, «έτρεμα ολόκληρος. Τότε ξαφνικά είδα δίπλα μου έναν όμορφο νεαρό άνδρα με λευκές στολές, κρατώντας ένα σπαθί στο δεξί του χέρι, με το οποίο έδιωχνε τα ακάθαρτα πνεύματα από το κρεβάτι μου».

Ενθαρρυμένος από αυτό το όραμα, ο άρρωστος μάζεψε το θάρρος του, απήγγειλε την προσευχή «Είθε ο Θεός να αναστηθεί και οι εχθροί Του να διασκορπιστούν» και έκανε τον σταυρό του. Το τρομακτικό όραμα εξαφανίστηκε αμέσως. Ξυπνώντας από τον ύπνο, ο πεθερός διηγήθηκε τα πάντα στην οικογένειά του με λεπτομέρειες. Ένιωσε μια βαθιά αδυναμία, κάλεσε τα παιδιά του, τα ευλόγησε και είπε αποχαιρετώντας: «Προσευχηθείτε για μένα, τον αμαρτωλό, στον Κύριο τον Θεό, για να μου συγχωρέσει όλες τις αμαρτίες μου». Και πέθανε ειρηνικά.