Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ για τον όσιο Συμεών, όπως και για τους παλαιότερους Πατέρες, τον άγιο Ειρηναίο, τον άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας, τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή ιδιαίτερα, είναι μια ανώτερη πνευματική κατάσταση, πού ο άνθρωπος μπορεί να την φθάσει και στην οποία έχουν κληθεί όλοι οι πιστοί. Ό όσιος Συμεών μιλάει γι' αυτή συχνά στα κείμενα του: Η θέωση είναι μια κατάσταση ολοκληρωτικής μεταμορφώσεως του ανθρώπου, πού συντελείται δια του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος ακολουθεί την οδό των εντολών του Θεού, αποκτά τις ευαγγελικές αρετές και γίνεται μέτοχος στα παθήματα του Χριστού. Τότε το Άγιο Πνεύμα ενώνεται ουσιωδώς με τον άνθρωπο, πού γίνεται υιός του Θεού, θέσει Θεός, χωρίς να παύει να είναι άνθρωπος και πλάσμα, ακόμη κι όταν βλέπει καθαρά τον Πατερά. Μπορεί να λέγεται συγχρόνως Θεός και άνθρωπος. Η σάρκωση του θείου Λόγου είναι το θεμέλιο της θεώσεως· αυτή είναι άλλωστε και ο σκοπός της. Ή θέωση έγινε δυνατή από τότε πού ο Λόγος σαρξ εγένετο, ανέλαβε την ανθρωπότητα μας και μας έδωσε την Θεότητα Του. Έτσι ο άνθρωπος κατά την βάπτιση του ενδύεται τον Χριστό. Η θέωση γίνεται πριν άπ' όλα με την κοινωνία του θεωμένου Σώματος και Αίματος του Χριστού. Αν και είναι μια ενσυνείδητη πνευματική κατάσταση και σαφώς αισθητή από αυτούς πού την δέχονται, ή θέωση παραμένει για πάντα ένα μεγάλο μυστήριο, πού ξεπερνά κάθε ανθρώπινη διάνοια και πού μένει απαρατήρητο από τους περισσότερους ανθρώπους. Σπάνιοι είναι εκείνοι πού τους δίνεται αυτό το δώρο, αν και όλοι οι βαπτισμένοι είναι κεκλιμένοι σ' αυτό.
Αυτή ή ριζική μεταμόρφωση του άνθρωπου αναφέρεται απ ο τον όσιο Συμεών μέσα στα κείμενα του με διαφορετικά ονόματα: πνευματική γέννηση, μυστική ανάσταση, βάπτισμα του Πνεύματος και τελικά θέωση. Ό θείος Συμεών διακρίνει τρία στάδια θεώσεως: την θέωση κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής -πάνω σ' αυτήν επιμένει ιδιαιτέρως την θέωση μετά θάνατον, στο επέκεινα και την θέωση κατά την γενική ανάσταση. Αυτή ή τελευταία είναι μια χωρίς τέρμα ανάβαση προς την πληρότητα πού δεν την φτάνει κανείς ποτέ. Τελικά, ή θέωση είναι μέρος του λυτρωτικού έργου του Θεού. του οποίου είναι και ο σκοπός.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ « DANS LA LUMIERE DU CHRIST»
ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΩΣΗ
ΝΑ , ΠΑΛΙ ΛΑΜΠΕΙ
πάλι τα ουράνια ανοίγει,
λαμπρά και πάλι το θωρώ,
πάλι τη νύχτα σχίζει·
τί θαύμα! άπ' όλα τα αισθητά
γοργά μ' αποχωρίζει.
ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
Αυτός πού από τους ουρανούς
όλους είναι πιο πάνω
πάλι μ' έμενα βρίσκεται
ολόκληρος τον άθλιο
μεσ' στο κελλί, μέσα στο νου
και μέσα στην καρδιά μου
παίρνοντας με στα ουράνια ευθύς
ό πλάστης, ώ χαρά μου!
και βρίσκομαι στ' αληθινά
κεί πού φως μόνο υπάρχει,
φως απλό, πού εγώ γίνομαι,
καθώς καλά το βλέπω,
απλός στην ακακία μου
και θαυμάζω, Χριστέ μου,
τα παράδοξα θαύματα
της θείας δυνάμεως σου
και της φιλανθρωπιας σου
τα έργα τα μεγάλα,
πού σ' εμάς τους ανάξιους
επιτελείς πανσόφως.
Γι' αυτό λοιπόν ό φοβος σου
με συνέχει και τρέμω
και μεριμνώ παντοτινά
τί να σου ανταποδώσω
για τις μεγάλες σου δωρεές,
την τόση σου εϋσπλαγχνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου