Η ΛΥΣΙΣ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι  ΑΝΘΡΩΠΟΙ στην εποχή μας είναι καταπονημένοι πνευματικά παρόλο πού έχουν άφθονα υλικά αγαθά και πολλές ευκολίες εξαιτίας της τεχνολογικής προόδου. Αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα και καταφεύγουν στους «ειδικούς» για τη λύση τους,  αγνοώντας ότι τα καθαρώς πνευματικά θέματα δεν μπορούν να τα λύσουν αυτοί, πού στην προσωπική τους ζωή τα αρνούνται. Συνήθως οι ψυχολόγοι αναλαμβάνουν τη λύση των πνευματικών προβλημάτων, δίνοντας πλήθος συμβουλών, χωρίς να ερευνούν τη φύση των προβλημάτων, ή οποία έχει άμεση σχέση με τον ηθικό νόμο και τη συνείδηση. Ή μέθοδος τους παραθεωρεί την αποτελεσματική παρέμβαση του κληρικού και αρνείται την εκ Θεού βοήθεια. Ή όποια επιτυχία των ψυχολόγων δεν διαρκεί. Ανακουφίζει πρόσκαιρα, χωρίς να λύνει τα προβλήματα, τα όποια επανέρχονται και μάλιστα οξύτερα.

Οι συνειδητοί χριστιανοί καταφεύγουν στους έμπειρους κληρικούς και τούς εμπιστεύονται τη λύση των πνευματικών τους προβλημάτων. Εκείνοι με τη βοήθεια του θεού πετυχαίνουν πολλά, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Πρώτα πρέπει να υπάρχει ορθή πίστη, ή οποία θα συνοδεύεται από συνεχή και θερμή προσευχή. Απαραίτητη είναι και ή υπομονή στους πειρασμούς. Από αυτά τα τρία απορρέουν όλα τα αγαθά. Είναι οι πνευματικές βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί και ό κληρικός. Ό όσιος Μάρκος ό Ασκητής, αναφερόμενος σε αυτόν πού θέλει να βοηθήσει κάποιον αδελφό, επισημαίνει: «Είναι καλό να ωφελεί κανείς δια του λόγου, εκείνους πού ρωτούν για τα πνευματικά τους προβλήματα. Είναι ανώτερο όμως να συνεργεί στη λύση τους με την προσευχή και την αρετή του. Διότι εκείνος πού προσφέρει τον εαυτό του στο Θεό με την προσευχή και την αρετή του, βοηθάει και τον πλησίον και τον εαυτό του».

Τρία λοιπόν χρειάζονται για να γίνει αποτελεσματική ή παρέμβαση του κληρικού στη λύση των προβλημάτων ενός αδελφού. Πρέπει να συνυπάρχουν. Ό λόγος προφανώς μαλακώνει και παρηγορεί τον αδελφό. Διαλύει τα αδιέξοδα, φωτίζει και αμβλύνει την φανταστική συμφορά. Προετοιμάζει το έδαφος της ψυχής, για να δεχτεί την εκ Θεού βοήθεια, ή οποία εξασφαλίζεται με την προσευχή, τόσο του κληρικού όσο και του αδελφού. Σημαντικό ρόλο παίζει και ή αρετή του κληρικού. Πείθει εύκολα και τον αδελφό και το Θεό. Ό ενάρετος έχει έμπρακτη αγάπη, για τον πάσχοντα αδελφό και θεοπειθή προσευχή. Έχει, θα έλεγα, μια μοναδική δύναμη να βοηθήσει τον αδελφό, να γίνει συνοδοιπόρος του στη ζωή, αλλά και παρηγορητής του.

Είναι μακάριοι οι αδελφοί, πού εμπιστεύονται τα πνευματικά τους προβλήματα σε στοργικούς και άξιους κληρικούς. Βρίσκουν αυτό που δεν μπορούν να προσφέρουν οι «ειδικοί» επιστήμονες, οι όποιοι ενεργούν χωρίς να δέχονται την εκ Θεού βοήθεια.