ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΚΑΙ Η ΓΑΤΑ.

Όταν επέστρεψα στο 'Άγιον Όρος, επισκέφθηκα το επόμενο Σάββατο τον πατέρα Παύλο και έκτος των άλλων τού είπα το εξής πού ήκουσα από κάποιον σε μία άλλη πόλη.

—        Γέροντα - τού είπα - ήκουσα τον τάδε να λέει το έξης, το όποιο είναι ατόπημα και δογματικό λάθος.

—        Κωνσταντίνε - μού είπε - ένα εκφραστικό λάθος ήταν.

Γέροντα, το είχε γραμμένο, και το διάβασε. - Ναι ήταν λάθος!

Μόνο αυτή την τρίλεξι φράση, είπε ό Γέροντας και άλλαξε συζήτησι. Δηλαδή δεν άρχισε να τον κατηγορή, να τον κρίνη και να τον κατακρίνη, διότι ό πατήρ Παύλος ήταν-είναι ένας κληρικός που μάτια έχει αλλά δεν βλέπει, στόμα έχει αλλά δεν ομιλεί, αυτιά έχει αλλά δεν ακούει, τουτέστιν υπηρέτησε και υπηρετεί Κ: «Τίς εί ό κρίνων άλλότριον ίκέτην;» ('Ρωμ. ιδ' 4)

Επισκέφθηκα κάποτε ένα Μοναστήρι έκτος τού Αγίου Όρους, που φιλοξενήθηκα 7-8 ήμερες. Τις ίδιες ήμερες φιλοξενήθηκε και ένας άλλος κύριος από την Χαλκίδα, ονόματι Ανάργυρος.  Στο εν λόγω Μοναστήρι μόναζαν-μονάζουν περίπου δέκα πέντε πατέρες. Ό ένας καλύτερος από τον άλλον.

Κάποια ήμερα ό Καθηγούμενος απουσίασε λόγω ασθενείας και τα λειτουργικά καθήκοντα τα έκαμε ό πατήρ Ευλάμπιος.

Στο εν λόγω Μοναστήρι συνηθίζουν να κάμνουν το Απόδειπνο  σ' ένα στεγασμένο χώρο πού εφάπτεται τού Καθολικού. Ό χώρος αυτός είναι αγιογραφημένος και έχει τρεις θύρες. Ή μία πού  συνδέεται με το Καθολικό. Ή άλλη πού επικοινωνεί με το προαύλιο τού Μοναστηριού και ή τρίτη πού οδηγεί στην απλωταριά. Κάποια μέρα κτύπησε το προειδοποιητικό τάλαντο και έτρεξα μεταξύ των πρώτων για το Απόδειπνο. Μόλις έφθασα, είδα ότι ήταν ήδη στον εν λόγω χώρο ό πατήρ Ευλάμπιος και ό Ανάργυρος.

Και ξαφνικά από την δυτική θύρα εισήλθε σ' εκείνο τον χώρο μία γάτα και την ακολουθούσε το ένα γατάκι της.

Βλέποντας την γάτα με το γατάκι της, κούνησα το πόδι μου για να την αναγκάσω να φύγει. Τότε έγινε το εξής: Ή μεν γάτα οπισθοδρόμησε το δε γατάκι της έτρεξε, βγήκε από την θύρα της απλωταριάς και "εξαφανίσθηκε". Ή γάτα τότε άρχισε να νιαουρίζει επίμονα σταθείς στην θύρα προς το προαύλιο.

Κατόπιν τούτου, άρχισε ό Ανάργυρος να αναζητά το γατάκι για να το  επανασύνδεση με την μητέρα του για ανάπαυση εκείνη  τα ενοχλητικά νιαουρίσματα.

Όμως κατά παραχώρηση Θεού δεν το βρήκε και είπε σε μένα.

-  Βλέπεις τί έκαμες;! Δεν θα μάς αφήσει ή γάτα με τα νιαουρίσματά της να κάνουμε το Απόδειπνο.

Προτίμησα την σιωπή, μία σιωπή πού διήρκησε 10' λεπτά

Κατ' αυτά τα 10 λεπτά, ό Ανάργυρος συνέχισε να αναζητά το γατάκι και ταυτόχρονα να απευθύνεται σε μένα και να  τον ίδιο λόγο, δηλαδή το "βλέπεις τί έκαμες! Δεν θα μας αφήσει η γάτα με τα νιαουρίσματα

Τα λεπτά κυλούσαν και ή κατάσταση ήτο ταραγμένη, από τα επίμονα νιαουρίσματα της γάτας, όσον και από τον επαναλαμβανόμενο λόγο τού Αναργύρου.     

Τότε ό πατήρ Ευλάμπιος λίγο πριν φορέσει το επιτραχήλιο  στράφηκε προς εμάς και είπε:        -       

     Ή γάτα αυτή την στιγμή λέει την "ευχή" πείτε και εσείς την ευχή.          

Και λέγοντας αυτά ό πατήρ Ευλάμπιος, έβαλε το πετραχήλι του και πριν βάλει "Ευλογητός" έγινε κάτι ανάλογο με το  αγιογραφικό λόγο «και έξηράνθη παραχρήμα ή συκή» (Ματθ κα 18) δηλαδή σιώπησε παραχρήμα ή γάτα. Μόλις τελείωσε

το Απόδειπνο ή γάτα νιαούριζε μια-δύο φορές και το γατάκι έτρεξε προς αυτήν.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ.

Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑ