Κάποια φορά συνάντησα στην Ιερά Μονή
Αγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης, έναν ιερέα, όστις μού είπε:
— Κατάγομαι
και ζω στο τάδε μακρινό μέρος. Ήλθα χθες εδώ για να δώ την κόρη μου πού
σπουδάζει. Σήμερα, πριν λίγο πήγα και εξομολογήθηκα. Δυστυχώς αν και είμαι
γέρος και συνταξιούχος εκπαιδευτικός έχω-είχα λογισμούς απιστίας.
— Πάτερ,
τού είπα, έχω ακούσει και άλλους ηλικιωμένους παρόμοια λόγια. Όταν ήμουν
τριαντάχρονος και ζούσα στην Αθήνα, πήγα ένα απόγευμα στον Ιερό Ναό της Αγίας
Μαρίνης Ιλισίων για να ανάψω ένα κεράκι - έμενα σ' εκείνη την περιοχή - και
χωρίς να το θέλω ήκουσα μία φράση ενός πού εξομολογείτο μεγαλόφωνος διότι ήτο βαρήκοος.
Ήταν άνω των εβδομήκοντα ετών και είπε: "Πάτερ έχω πειρασμούς!"
Ξαφνιάστηκα και απόρησα, πώς ένας γέρος έχει πειρασμούς, αλλά τώρα πού
"πλησιάζω" εκείνου την ηλικία, βλέπω ότι εκείνος κυριολεκτούσε.
— Κύριε
Κωνσταντίνε, τον έβδομηντάχρονο τον βλέπει ό μεν τριαντάχρονος ως γέρο, ό δε
διάβολος ως νεότατο.
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ.
Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου