ΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ΑΝΑΠΗΡΟΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ.

ΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ΑΝΑΠΗΡΟΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ

Μία πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή, υπό του κ. Ευαγγέλου Αδριανού, Επιτίμου Αρεοπαγίτου, δια την καταστροφή της γλώσσης μας, έδημοσιεύση την 23ην Οκτωβρίου, εις την εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ». Αύτη έχει ως ακολούθως:

«Ή Ελληνική Γλώσσα έχει ιστορία τεσσάρων χιλιάδων ετών και πλέον, εξελίσσεται όπως συμβαίνει με κάθε γλώσσα και είναι ολοζώντανη και σήμερα, γιατί ό λαός μας τη μιλάει, όπως ευρίσκεται στη σημερινή φάση της εξελίξεως της, γιατί ή εκκλησία μας χρησιμοποιεί στη λειτουργική ζωή την «κοινή» της ελληνιστικής εποχής, πού είναι άλλη φάση της εξελίξεως αυτής και γιατί είναι μία ζωντανή δεξαμενή, από την οποία παίρνουν διαρκώς στοιχεία και ή σύγχρονη ελληνική, αλλά και ή παγκόσμια διανόηση και επιστημονική δημιουργία.

Ό Λαός μας παρακολουθεί και κατανοεί τη θεία Λειτουργία και τις άλλες ιερές ακολουθίες, όπως φαίνεται από τη στάση των πιστών, πού κάθονται, σηκώνονται, γονατίζουν, κάνουν τον σταυρό τους, σύμφωνα με αυτά πού άκούουν, και χρησιμοποιεί στην καθημερινή ομιλία του λέξεις, ακόμη και αυτούσιες φράσεις, από τα Ιερά Ευαγγέλια και τις Ιερές Ακολουθίες. Είναι γνωστές οι εκφράσεις της καθημερινής ομιλίας, πού προέρχονται από όσα ακούγονται στην Εκκλησία: «Άστρον λαμπρόν τούς οδηγεί», «Θρήνος και κλαυθμός», «Φωνή βοώντος εν τη έρήμω», «'Ύπαγε οπίσω μου σατανά», «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι'», «Βρέξει έτι δικαίους και αδίκους».

 «Τα άγια τοις κυσί». «Κτίζει στην άμμο», «Προς το θεαθήναι», «Διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον», «Δεν ξέρει ή αριστερά του τί ποιεί ή δεξιά του», «Αγωνίζεται για τον επιούσιο», «Δεν έχει πού την κεφαλήν κλίνη», «Δεν έμεινε λίθος επί λίθου», «Πούλησε για τριάκοντα αργύρια», «Πριν αλέκτορα φωνήσαι», «Μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβης», «Να όψης», «Κρανίου τόπος», «Του έδωσαν χολήν και όξος», «Έσται ή έσχατη πλάνη χείρων της πρώτης», «Ζει με ακρίδες και μέλι άγριον», «Την κεφαλήν του επί πίνακι», «Τα του καίσαρος τω καίσαρι», «Το πνεύμα πρόθυμον, αλλά ή σαρξ ασθενής», «Μεριμνά και τυρβάζει περί πολλά», «Αλλά ρύσαι ημάς», «Αγρόν ηγόρασε», «Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ», «Κανείς προφήτης στον τόπο του», «Ό αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»,« Άρον άρον», «Μνήσθητί μου Κύριε», «Τετέλεσται», «Διά τον φόβον των Ιουδαίων», «Ό αποθανών δεδικαίωται», «Τα όψώνια της αμαρτίας θάνατος», «Οποιον αγαπά ό Κύριος τον παιδεύει».

Αλλά και από την αρχαία ελληνική γραμματεία χρησιμοποιούνται λέξεις και φράσεις στην καθημερινή σημερινή ομιλία. Δήλωση άγνοιας = «Μη γάρ ξέρω;», άνθρωπος χωρίς μοίρα = «είναι όμορος», τέλος συνομιλίας = «απόφαση», καταδίκη = «ήπιε το κώνειον».

Ή γλώσσα μας δέχεται συνέχεια και με επίμονη επίθεση. Απέτυχαν να καθιερώσουν τη λατινική γραφή και δεν έχει συνέχεια, προς το παρόν, ή προσπάθεια να ανακηρυχθεί ή αγγλική ως δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους, αλλά επέτυχαν να κάνουν τη γλώσσα ανάπηρη με τί μονοτονικό και να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη διδασκαλία των αρχαίων και προσπαθούν να καταργήσουν τελείως τη διδασκαλία αυτή και τη διδασκαλία των Θρησκευτικών με σκοπό να καταφέρουν πλήγματα και κατά της Πίστεως μας, αλλά και κατά της γλώσσας μας, πού διαποτίζει τη ζωή μας ως ορθοδόξων χριστιανών και προπαγανδίζουν την ιδέα ότι τα αρχαία ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα.

Αμφισβητείται αν ό Κίσινγκερ είπε ότι ό Ελληνισμός πρέπει να χτυπηθεί στη γλωσσά και στην πίστη του, αλλά εκείνο, πού δεν αμφισβητείται, είναι το ότι είναι Έλληνες αυτοί, πού χτυπούν τον Ελληνισμό ακριβώς στη γλώσσα και την πίστη του».