ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ. "Προσέξτε! Αυτά πού σάς είπα τα σφραγίζει ή ασωτία, πού έχει πνίξει τον κόσμο. Έχει πνιγεί ό κόσμος απ’ την ασωτία! Κι όμως, δεν το ’χει σε τίποτα να πάει [κάποιος] να πιάσει του άλλουνού τη γυναίκα και του άλλουνού την κοπέλα και να τη διαφθείρει"

ΝΑ ΠΑΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ.

Τί να σάς πω, περί αγάπης; Δεν υπάρχει αγάπη, ακούτε; Δυστυχώς. Κι εμείς, πού είμαστε εδώ μέσα δέκα άτομα, καθένας έχει το δικό του κουμάντο. Αγάπη είναι ό Κύριος. Αυτός είναι ή πηγή της αγάπης. Και μάς λέει: «Βαδίστε κι εσείς τον σωστό δρόμο, για να βρείτε τη σωτηρία της ψυχής σας». Να βρούμε ανάπαυση εκεί πού την περιμένουμε. Γιατί εδώ, είτε καλά είτε στραβά, θα τα περάσεις τα ογδόντα χρόνια.

Και μάς λέει ό Δαβίδ στα εβδομήντα χρόνια του: «ως ή ημέρα ή έχθές». Εβδομήντα χρόνια ως ή ημέρα ή έχθές. Εγώ σου λέω: χίλια χρόνια ως ή ημέρα ή έχθέ• δεν καταλαβαίνεις τίποτα! Για πες μου και μένα, πού πατάω τα ενενήντα σε ένα χρόνο, αν θυμάμαι τίποτα από τη ζωή αυτή. Δεν κατάλαβα τίποτα!

Ποιος είναι ό άνθρωπος; Ό άνθρωπος ήρθε, για να ζήσει σωστά και να πάει εκεί πού είναι ή πατρίδα του. Ή πατρίδα μας είναι ό Ουρανός, δεν είναι εδώ, ή Αθήνα και ή Θεσσαλονίκη και ή Πάτρα και όλη ή Ελλάδα και ή Ευρώπη και ό κόσμος όλος. Δεν είναι ή πατρίδα μας, παιδιά, έδώ. Έδώ είμεθα προσωρινοί, να περάσουμε αυτόν τον χρόνο και να πάμε προς ανάπαυσιν.

Εκείνος πού δεν προσέξει στη ζωή αυτή και δεν βαδίσει σωστά, να ξέρεις τί τον περιμένει! Τρισεκατομμύρια των εκατομμυρίων [χρόνια] μες στο σκοτάδι θα βρίσκεται. Έδώ, πάς στο σπιτάκι σου και πατάς το κουμπί και ανάβει το φώς και έχεις και κινείσαι. Για να μην έχεις φως μέσα και να μπεις στο δωμάτιο... θα κουτουλάς στους τοίχους. 'Άμα εκεί μέσα στην κόλαση...

Αλλά, παιδιά, είναι πράγματα πού δεν τα έχουμε χωνέψει καλά, μέσα στο μυαλό μας δεν μπήκανε. Και τώρα σάς λέω εγώ για κόλαση και για Ουρανό, και [είναι] σαν να σάς λέω τα παραμύθια της Χαλιμάς. Δεν μπορείς να τα συνειδητοποιήσεις, γιατί εδώ θέλει εργασία, προεργασία: καλοσύνη, αγάπη, ειλικρίνεια, πίστη, δικαιοσύνη. Αν δεν έχεις αυτά τα στηρίγματα...

Γιατί, βλέπεις, έχουμε και έναν φοβερό αντίπαλο, ό όποιος απ’ την άλλη πλευρά έρχεται και μάς σερβίρει [τα δικά του]. Και μάς λέει ό Κύριος ό Ίδιος [ότι] εξέρχεται εκ της καρδίας τού Αμβροσίου -όχι από τις δικές σας, σαν παράδειγμα δηλαδή- μίσος, αδικία, κακία, πλεονεξία, φιλαργυρία, έχθρα, αδικία, και ως επισφράγισμα ή ασωτία.

Προσέξτε! Αυτά πού σάς είπα τα σφραγίζει ή ασωτία, πού έχει πνίξει τον κόσμο. Έχει πνιγεί ό κόσμος απ’ την ασωτία! Κι όμως, δεν το ’χει σε τίποτα να πάει [κάποιος] να πιάσει του άλλουνού τη γυναίκα και του άλλουνού την κοπέλα και να τη διαφθείρει. Σου λέει, όμως, Εκείνος πού είναι επάνω απ’ το κεφάλι μας και κυβερνάει το Σύμπαν: «Όχι, κύριε! Δεν είναι ό δρόμος αυτός! θα πάμε σωστά, γιατί [αλλιώς υπάρχει] κίνδυνος-θάνατος μέσα στην αιώνιο καταδίκη». Τ’ ακούτε; Αυτή είναι ή κατάστασης πού πρέπει τον άνθρωπο να τον κατευθύνει. Αν δεν προσέξουμε, μεταπηδάμε στην καταδίκη τού εχθρού. Γιατί αυτός, ξέρεις, είναι εδώ, κοντά μας, και όλους μάς τσιγκλάει. Δεν αφήνει κανέναν από εμάς.

Και πρώτον εμένα. Έδώ έρχεται και κοντεύει να μου βγάλει το μάτι. Μου έχει καρφώσει το μάτι και δεν με αφήνει να ησυχάσω, δύο μήνες τώρα. Οι γιατροί δεν βρίσκουν τίποτα. Γιατί αυτός έχει πάθος και μίσος εναντίον μου. Κατάλαβες; θέλει προσοχή, να μην του κάνουμε τα θελήματα και μεταπηδάμε απ’ την καλοσύνη στην κακία, απ’ την αγάπη στο μίσος, απ’ τη δικαιοσύνη στην αδικία, απ’ την ειλικρίνεια στο ψεύδος, απ’ την πίστη μας στον αληθινό θεό στην απιστία.