Όπως είδα καί εγώ τήν ώρα τής έγχειρήσεώς μου. Μέ φρουρούσαν ό Άγγελος φύλακας καί ό Άγγελος τού Σχήματός μου. Ήρθαν καί οί δυο πιασμένοι άπ’ τό χεράκι καί μέ κοιτούσαν. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

Ό Θεός χαριτώνει τον άνθρωπο τής προσευχής καί τον κάνει νά προσεχή τούς τρόπους του καί τή ζωή του. Άν κυνηγήσουμε τήν προσευχή, δι’ εύχών τού Γέροντος, θά δούμε πνευματικές καταστάσεις μέσα στήν ψυχή μας καί ό Χριστός μας θά μάς γίνει χειραγωγός. Λέμε: «Αισθάνομαι έξάντλησι, δέν μπορώ, αισθάνομαι αυτό, αισθάνομαι εκείνο». Τίς οίδε πώς θά ένεργήση ή Χάρις τού Θεού, όταν κάνης ύπακοή; 

Αν σέ σταύρωση ό Προεστώς, πήγαινε καί θά πετάς, θά βαδίζης άκόμη καί μέσα στή θάλασσα. "Ετσι ή Χάρις τού Θεού δίνεται στον Προεστώτα καί οτι παρακαλάει, ό Θεός τού τό δίνη, ας είναι καί άνάξιος, ας είναι αμαρτωλός καί βρώμικος. Ό Θεός τού δίνει Χάρι μόνο καί μόνο γιά νά ποιμάνη τίς ψυχές. Νά προσπαθούμε νά κάνουμε τό θέλημα τού Θεού. Τά χέρια μας, τά πόδια μας νά έργάζωνται, ό νους μας καί τό στόμα νά έργάζωνται. Νά προσέχουμε τήν άμέλεια, γιατί είναι πολύ φοβερό πάθος. Ή Χάρις τού Θεού κάνει τον άνθρωπο νά πετάη. Δέν θά μάς άφήση ό Θεός. Μερικές φορές νομίζουμε ότι μάς έγκατέλειψε, ότι δέν μάς άγαπάει, δέν μάς σκέπτεται- όμως ό Θεός μάς έχει άπέραντη αγάπη, μάς σκέπτεται καί βλέπει πώς εμείς κοπιάζουμε γιά τήν αγάπη τού Χριστού.


 Γράφει τό κάθε βηματάκι μας, τήν κάθε αγαθή μας σκέψι καί τήν κάθε συζήτησί μας. Τί ωραία! Νά τά γράφη ό Άγγελος όλα αυτά καί νά τά παρουσιάζη στον Χριστό! Ό φύλακας Άγγελος τής ψυχής!

Όπως είδα καί εγώ τήν ώρα τής έγχειρήσεώς μου. Μέ φρουρούσαν ό Άγγελος φύλακας καί ό Άγγελος τού Σχήματός μου. Ήρθαν καί οί δυο πιασμένοι άπ’ τό χεράκι καί μέ κοιτούσαν.

 Μου δίναν χαρά, ζωή καί εύφροσύνη, πλούτιζαν τήν ψυχή μου μέ τό κοίταγμά τους, σάν νά μου έλεγαν: «Έδώ είμαστε, μή στενοχωριέσαι, δέν σέ έγκαταλείψαμε». Πόση χαρά είχα πού ήταν κοντά μου! Πόσο τούς αισθανόμουν! Γι’ αυτό νά μή πικραίνουμε τον Άγγελο φύλακα τής ψυχής μας καί τον Άγγελο τού Σχήματός μας, νά τούς σεβώμαστε. Γιατί κι αυτοί είναι πάντα κοντά μας, τούς έχουμε δίπλα μας. Τί χαρά! Πρέπει νά δαγκώνουμε τή γλώσσα μας, όταν μάς έρχεται κάτι έκ συναρπαγής. Γιά παράδειγμα, όταν έρχεται θυμός, νά αλλάζουμε σκέψι, νά πηγαίνουμε τό νου μας στον ουρανό, νά τού λέμε: 


«Έλα νά σέ πάω μιά βόλτα στον Παράδεισο, ας μή τον είδα τον Παράδεισο, νά δής τί ωραία θά αίσθανθής' έλα νά σέ πάω μιά βόλτα νά δής τήν Κόλασι». Ό Θεός μάς έχει πλασμένους «κατ’ εικόνα καί καθ’ όμοίωσιν». Τί μεγάλο θαύμα αύτό! Νά μάς κάνη κατά Χάρι χριστούς! Πόσο πρέπει νά Τον ευαρεστούμε, νά Τον σκεπτόμαστε καί νά Τον εργαζόμαστε! Καί όλα αυτά, βουνά καί λαγκάδια νά είναι, όλα θά τά ξεπερνάη ό άνθρωπος.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.   ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ  ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ. ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.