Ὁ μαθητὴς καὶ διάδοχός του,
νῦν Γέροντας τοῦ ἱεροῦ Κελίου
Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου
Κατουνακίων, π. Ἰωσὴφ τονίζει:
«Δὲν ἐννοοῦσε τὴν ὑπακοὴ
σὰν «σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε»,
σὰν διαταγές. Καὶ αὐτὸ εἶναι, βέβαια,
μέσα στὸ πρόγραμμα τὸ ἀνθρώπινο.
Τὴν ἐννοοῦσε σὰν ἀγαπητικὴ μετοχὴ
στὴν ψυχὴ τοῦ ἄλλου».
Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό,
ἡ ἀρετὴ ἡ ὁποία περισσότερο
ἀπὸ τὶς ἄλλες κόσμησε τὴν ψυχὴ
τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ ἦταν ἡ ὑπακοή.
Πραγματικὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι
ταυτίστηκε καὶ προσκολλήθηκε σ’ αὐτήν.
Ὡς ἐκ τούτου δὲν ἦταν δυνατὸ
τὸ δεδομένο αὐτὸ νὰ παραγνωριστεῖ
κατὰ τὴ διάρκεια τῆς συγγραφῆς
τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας του.
Ἕνα, λοιπόν, ἐκ τῶν δύο ἀπολυτικίων
τοῦ Ὁσίου σχετίζεται ἀκριβῶς
μὲ τὴν τελεία ὑπακοή του.
«Τὴν βροτοὺς δυναμένην θεῶσαι ἤσκησας,
ὑπακοὴν τὴν τελείαν
ὡς ὁ Υἱὸς τῷ Πατρί,
καὶ θεὸς νῦν κατὰ χάριν πέλεις Ὅσιε,
ἐν Παραδείσῳ τῆς τρυφῆς,
οὗ μετέσχες ἔτι ζῶν,
τῇ νοερᾷ προσευχῇ σου,
Ἐφραὶμ πατέρων τὸ κλέος,
Κατουνακίων νέον καύχημα.»
Ἱερομονάχου Ἰγνατίου Ἀργυροῦ
Ἡ συγγραφὴ τῆς ἀκολουθίας
τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτου
Τεῦχος 345, Μάρτιος 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου