Δέν ξέρω, ἄν τό πήρατε εἴδηση, ὅτι πάντοτε, ἀλλά ἰδιαίτερα τίς ἡμέρες αὐτές, παραμονές Χριστουγέννων, κυκλοφοροῦν δύο εἴδη Χριστοῦ. Ὁ ἀκίνδυνος Χριστός καί ὁ ἐπικίνδυνος.
Τί εἶναι πάλι αὐτό πού μᾶς, πάτερ; Μάλιστα, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν δύο Χριστοί.
Ὁ ἀκίνδυνος Χριστός κυκλοφορεῖ στίς βιτρίνες τῶν καταστημάτων, στά περιοδικά, στίς εὐχετήριες κάρτες, στίς στῆλες τῶν ἐφημερίδων, στά κρεοπωλεῖα, στά σοῦπερ μάρκετ, στά πλούσια τραπέζια, στά καινούργια ἐνδύματα, ἀκόμη, ἄν θέλετε, καί στούς ἄμβωνες τῶν Ἐκκλησιῶν πού εἶναι ἐπηρεασμένοι ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα τῆς Δύσης καί μᾶς παρουσιάζουν ἕνα Χριστό ἄ-χριστο καί ἄ-χρηστο. Δηλαδή ἕναν Χριστό χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα, γυμνό ἀπό τήν θεότητά Του, ἕνα Χριστό πού τελικά μᾶς εἶναι ἄχρηστος, ἀφοῦ ἐκτός ἀπό ὑλικά ἀγαθά καί καλοπέραση δέν μᾶς προσφέρει τίποτε ἄλλο.
Εἶπε κάποτε ὁ Κύριος στούς Ἑβραίους, μέ ἀναζητᾶτε καί μέ θέλετε μόνο γιατί σᾶς ἔδωσα φαγητό μέσα στήν ἔρημο. Γιατί ἐνόμισαν πώς μέ τόν Χριστό θά ἔλυναν τό οἰκονομικό τους πρόβλημα. Γι᾿ αὐτό μετά τόν χορτασμό τῶν πεντακισχιλίων θέλησαν νά Τόν ἁρπάξουν καί μέ τήν βία νά Τόν ἀνακηρύξουν βασιλιά τους. Αὐτά ὅμως δέν εἶχαν καμμία σχέση μέ τόν ἀληθινό Χριστό. Αὐτός εἶναι ὁ ἀκίνδυνος Χριστός τῶν σαλονιῶν καί τῆς καλοπέρασης.
Εἴπαμε πώς ὑπάρχει καί ἄλλος Χριστός, ὁ ἀληθινός ἀλλά καί ἐπικίνδυνος. Εἶναι ἐπικίνδυνος, γιατί θίγει τά συμφέροντά μας, τήν τσέπη μας, τό πορτοφόλι μας. Πετάει στήν ἄκρη σάν ἄχρηστα τίς ἀνέσεις καί τήν καλοπέραση, ὅ,τι δέν ὑπηρετεῖ τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὅ,τι δέν συμβιβάζεται μέ τήν χριστιανική μας ἰδιότητα.
Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός, πού δέν ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνει καί ζητάει ἀπό ἐμᾶς νά προτιμήσουμε τήν ἑκούσια φτώχεια. Μᾶς λέγει πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς. Ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό στόν οὐρανό καί τότε ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις.
Αὐτός ὁ Χριστός ζητάει νά πολεμήσουμε τά πάθη μας, τόν παλαιόν ἄνθρωπον, πού φωλιάζει μέσα μας. Νά τά βάλουμε μέ τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, νά τόν ἀρνηθοῦμε. Νά κόψουμε τό δικό μας θέλημα (πρᾶγμα πού πονάει πολύ). Νά σηκώσουμε τόν σταυρό στούς ὤμους μας καί ἔτσι νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Εἶναι ὁ Χριστός πού ζητάει μαρτύριο ἀπό ἐμᾶς. Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου, μᾶς λέει. Ἕνας τέτοιος Χριστός δέν εἶναι ἐπικίνδυνος;
Αὐτός ὁ Χριστός θέλει ἀπό ἐμᾶς ταπείνωση, ὄχι ἐγωισμό. Καλωσύνη, ὄχι κακία. Ἀγάπη περιμένει νά δείξουμε, πού σημαίνει θυσία καί αὐτό δέν γίνεται τόσο εὔκολα. Περιμένει νά κλάψουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, νά ξεγυμνώσουμε τήν ψυχή μας καί νά δείξουμε τά τραύματά της στόν πνευματικό καί αὐτό δέν εἶναι καθόλου εὔκολο.
Αὐτός ὁ Χριστός θέλει εἰρήνη καί δικαιοσύνη, ἀλλά καί πόλεμο. Τό εἶπε ὁ ἴδιος, πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τῆς γῆς καί μάχαιραν. Ἦρθε νά φέρει πόλεμο καί ἀναστάτωση ἀκόμη μέσα καί σ᾿ αὐτήν τήν οἰκογένεια. Ἤρθε νά διχάσει τούς ἀνθρώπους. Νά βάλει τήν νύμφη κατά τῆς πενθερᾶς καί νά ἐπαναστατήσουν τά παιδιά ἐναντίον τῶν γονέων. Πῶς θά γίνει αὐτό; Ὅταν κάποιοι μέσα σ᾿ ἕνα σπίτι πιστεύσουν στόν Χριστό καί οἱ ἄλλοι οἱ ἄπιστοι θά στραφοῦν ἐναντίον τους, θά τούς χλευάζουν καί θά τούς περιφρονοῦν. Αὐτός εἶναι ὁ ἐπικίνδυνος Χριστός, ἀλλά καί ὁ ἀληθινός Χριστός. Γι᾿ αὐτόν τόν Χριστό γράφει τό Εὐαγγέλιο.
Δυστυχῶς ὅμως αὐτός ὁ Χριστός ἀπουσιάζει παντελῶς ἀπό τήν ζωή μας. Ἀπουσιάζει ἀπό τήν δική του γιορτή. Δέν εἶναι πολύ παράξενο αὐτό; Ἀπουσιάζει, ὄχι γιατί τό θέλει Ἐκεῖνος, ἀλλά γιατί τό θέλουμε ἐμεῖς. Ἐμεῖς Τόν βάζουμε στό περιθώριο. Γεμίσαμε τίς καρδιές μας καί τήν ζωή μας μέ τόσα πολλά πράγματα ἄχρηστα, πολλές δέ φορές ἐπικίνδυνα καί ἁμαρτωλά, ὥστε δέν ὑπάρχει χῶρος στήν ζωή μας καί στήν καρδιά μας γιά τόν Χριστό.
Πέρασαν σαράντα περίπου μέρες μέ τήν καθιερωμένη νηστεία. Νηστεύσαμε ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι. Οἱ πιό πολλοί δέν νηστεύουν καθόλου. Κάποιοι νηστεύουν ἐλάχιστες ἡμέρες, νηστεία φαγητῶν, ὄχι ὅμως καί ἁμαρτιῶν. Ρωτῆστε τούς κρεοπῶλες, γιά νά τό διαπιστώσετε. Ἡ πελατεία τους δέν λιγοστεύει καθόλου τίς ἡμέρες αὐτές. Ἀπό τούς τόσους πολλούς πού θέλουν νά λέγωνται χριστιανοί, οἱ πολύ περισσότεροι οὔτε κἄν θά ἐκκλησιασθοῦν. Κάποιοι θά μεταλάβουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, χωρίς ἐξομολόγηση, ἴσως μέ κάποια ἁπλῆ νηστεία ὀλίγων ἡμερῶν. Αὐτός ὁ τρόπος ἑορταμοῦ τί σχέση ἔχει μέ τόν Χριστό; Ἄν δέν προετοιμασθοῦμε πνευματικά, ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας, ποτέ δέν θά γιορτάσουμε πραγματικά Χριστούγεννα, ποτέ δέν θά συναντηθοῦμε μέ τόν Χριστό.
Χριστούγεννα σημαίνει νά δώσουμε συγγνώμη καί νά ζητήσουμε συγγνώμη ἀπό τόν συνάνθρωπό μας, πού ἀκόμη δέν καταφέραμε νά τήν ψελλίσουμε. Χριστούγεννα εἶναι νά μαλακώσει ἡ σκληρή καρδιά μας, πού ἀκόμη παραμένει γρανιτένια. Νά προσφέρουμε ἕνα χαμόγελο γεμᾶτο καλωσύνη σ᾿ αὐτούς πού τό ἔχουν ἀνάγκη κι᾿ ἐμεῖς τούς τό στερήσαμε. Χριστούγεννα εἶναι νά καλέσουμε στό σπίτι καί στό τραπέζι μας τό ἑορταστικό τούς γέροντες γονεῖς μας, πού τούς πετάξαμε στά σκουπίδια, σάν ἄχρηστα ἀντικείμενα. Δέν θά τούς στείλουμε ἕνα πιᾶτο φαγητοῦ. Θά τούς καλέσουμε στό σπίτι μας. Θά πᾶμε ἐμεῖς νά τούς πάρουμε.
Χριστούγεννα εἶναι νά γιορτάσουμε μέ τόν κατά σάρκα ἀδελφό μας, πού παρότι εἶναι αἷμα μας, ἔχουμε διακόψει τίς σχέσεις μας μέ αὐτόν. Μετά τήν Ἁγία Τράπεζα, νά παρακαθήσουμε ὅλοι μαζί στό ἴδιο τραπέζι. Αὐτό νά κάνουμε ἔτσι, γιά νά λυπήσουμε τόν διάβολο καί νά χαροποιήσουμε τόν Χριστό, τοῦ ὁποίου τά γενέθλια θά γιορτάσουμε. Αὐτό θά εἶναι τό καλύτερο δῶρο πού περιμένει ὁ Χριστός ἀπό ἐμᾶς.
Ἀγαπητοί μου,
Ἔχει παρατηρηθεῖ καί τό ἐπισημαίνουν οἱ εἰδικοί, ὅτι μετά τίς γιορτές αὐξάνονται τά περιστατικά κατάθλιψης καί μελαγχολίας, γιατί ἄραγε; Γιατί τά πολλά φῶτα τῆς γιορτῆς μπορεῖ νά μᾶς ζαλίζουν, νά τυφλώνουν τά μάτια μας, ἀλλά αὐτό τό φῶς δέν μπορεῖ νά φωτίσει τήν ψυχή μας, ἡ ὁποία ἐξακολουθεῖ νά παραμένει σέ πυκνά σκοτάδια. Τά πολλά φαγητά βαραίνουν τό στομάχι, ἀλλά καταδικάζουν σέ ἀσιτία τήν ψυχή.
Δέν μένουμε εὐχαριστημένοι ἀπό τίς γιορτές, μένει μιά πίκρα μέσα μας, γιατί πολλές φορές μέχρι σήμερα κάναμε Χριστούγεννα μέ τόν ἀκίνδυνο Χριστό, τελικά Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Φέτος, αὐτήν τήν φορά, νά ἀναζητήσουμε τόν ἐπικίνδυνο, μά ἀληθινό Χριστό. Αὐτός γεννιέται σέ λίγες ἡμέρες. Αὐτόν νά βροῦμε καί νά Τόν βάλουμε στήν καρδιά μας, γιά νά κάνουμε καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου