Η μακαριστή Ομολογήτρια και Διδασκάλισα του Γένους ΑΘΗΝΆ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ (+1990)

Η μακαριστή Ομολογήτρια και Διδασκάλισα του Γένους ΑΘΗΝΆ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ (+1990)

.. Εκείνο το πρωινό έφθασαν οι εργάτες έξω από την εκκλησία και ετοίμασαν τις σκάλες.

Η διαταγή από τον σύντροφο Εμβέρ Χότζα ήταν σαφέστατη.

Μιας και επισήμως κάθε θρησκεία εξοβελιζόταν από το κράτος της Αλβανίας, οι ναοί δεν είχαν λόγο ύπαρξης. Κάθε εκκλησία μπορούσε να μετατραπεί σε κάτι "χρήσιμο": κινηματογράφο, τυροκομείο, στάβλο, ελαιοτριβείο.

Οτιδήποτε δηλαδή εξυπηρετούσε τον άνθρωπο, του οποίου τον ορισμό είχε δώσει ο ...μέγας φιλόσοφος σύντροφος Εμβέρ: "Άνθρωπος είναι το ζώο, που μπορεί να κατασκευάζει εργαλεία".

Οι εργάτες ανέβηκαν στις σκαλωσιές και άρχισαν να βγάζουν ένα ένα τα κεραμίδια των Αγίων Θεοδώρων.

Τα πέταγαν κάτω, στο μικρό προαύλιο.

Σιγά σιγά δημιουργήθηκε μια στίβα από αυτά, τα περισσότερα σπασμένα από το πέταγμα.

Το μεσημέρι οι εργάτες είχαν τελειώσει. 

Καταϊδρωμένοι, κατέβηκαν από τις σκάλες και μάζεψαν τα εργαλεία τους.

Θα ερχόντουσαν ξανά αύριο, να τελειώσουν το γκρέμισμα.

***

Σε ένα μικρό δωματιάκι, ένα επί δύο, το οποίο βρισκόταν κολλητά στο ιερό του ναού, ζούσε η κυρία Αθηνά Αγγελοπούλου, γεννηθείσα το 1900 περίπου στην Κέρκυρα. 

Η κυρία Αθηνά είχε διατελέσει δασκάλα στο ελληνικό σχολείο των Δρυμάδων και πλέον εργαζόταν στο νοσοκομείο Αυλώνας. Ήταν ουσιαστικά ο φύλακας-άγγελος της εκκλησίας και στο δωμάτιό της φύλαγε την μεγάλη εικόνα των Αγίων Θεοδώρων, ενώπιον της οποίας φώτιζε ακοίμητο το καντηλάκι. 

Παρά την απόφαση για μετατροπή του ναού των Αγίων Θεοδώρων σε πυροσβεστικό σταθμό.

εκείνη δεν ήθελε να φύγει από το δωματιάκι (και πού αλλού να πάει), ελπίζοντας σε ένα θαύμα.

Και το θαύμα έγινε...! 

Την επόμενη ημέρα, όταν οι εργάτες ήλθαν να συνεχίσουν το έργο τους, βρήκαν τα κεραμίδια πίσω στη θέση τους, στην στέγη, ακέραια και κολλημένα. Και μη σκεφτεί κανείς ότι μπορούσε η κυρία Αθηνά, να ανέβει, μέσα σε ένα βράδυ, στη στέγη και να ξανατοποθετήσει στη θέση τους τα εκατοντάδες σπασμένα κεραμίδια, που χρειάστηκαν τόσοι άνδρες όλη την ημέρα για να τα ξεκολλήσουν! Ολοφάνερα επρόκειτο για θαύμα.

Επειδή όμως ο νους του ανθρώπου που βρίσκεται μακριά από τον Θεό είναι επιρρεπής στο να εφευρίσκει δικαιολογίες, κάποια από αυτές σίγουρα βρέθηκε για να δικαιολογήσει το απίστευτο αυτό γεγονός. Οι εργάτες επανέλαβαν ακριβώς ό,τι και την προηγούμενη ημέρα.

 Έλα όμως που το επόμενο πρωί τα κεραμίδια ήταν πάλι στη θέση τους!

Όταν και την τρίτη ημέρα επαναλήφθηκε το σημείο, ο ναός απλά σφραγίστηκε, για να μη μπαίνει κόσμος μέσα και προσεύχεται, οι εργάτες έφυγαν και ο πυροσβεστικός σταθμός έγινε σε άλλο σημείο...

Η κυρία Αθηνά δεν ήταν παντρεμένη και έζησε εν παρθενία όλη της την ζωή. Την επισκέπτονταν πολλοί χριστιανοί της περιοχής, με χίλιες προφυλάξεις, και ζητούσαν τις συμβουλές της, αλλά και τις προσευχές της (μαρτυρούνται και αρκετά θαύματα). Καθόταν ολομόναχη στο δωματιάκι της, μπροστά στο καντηλάκι της και ολημερίς προσευχόταν. Ιερέας δεν υπήρχε. 

Μια μέρα, ήρθε κάποια κυρία που δούλευε σε ένα ελαιοτριβείο και της έφερε ένα μπουκάλι λάδι, για να ανάβει το καντήλι.

Με το λάδι όμως αυτό, αν και φαινόταν γνήσιο και καλό, το καντήλι δεν άναβε!

 Όταν η γυναίκα αυτή ξανάρθε η κυρία Αθηνά της είπε:

-"Το λάδι που μου είχες φέρει, το αγόρασες ή το έκλεψες;".

Η γυναίκα κατέβασε το κεφάλι:

-"Πώς το κατάλαβες;", ψέλλισε.  

Η κυρία Αθηνά έζησε δεκάδες χρόνια χωρίς εκκλησιασμό, αλλά σε όλους έλεγε ότι θα ανοίξουν ξανά οι εκκλησίες, χωρίς φυσικά να γίνεται πιστευτή. 

***

Στα ογδόντα πέντε της χρόνια περίπου της συνέβη το εξής θαυμαστό γεγονός. Κουρασμένη όπως καθόταν στο μικρό ντιβανάκι της, άκουσε βηματισμούς αλόγων από έξω.

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του δωματίου και εμφανίστηκε ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο πλέον αγαπητός άγιος των Βορειοηπειρωτών. 

- Τί θέλεις, Άγιέ μου, του είπε η κυρία Αθηνά με φυσική απλότητα.

- Ήρθα να σε πάρω, της απάντησε ο Άγιος χαμογελώντας.

- Σε παρακαλώ άφησε με λίγο ακόμη.

- Εντάξει, της είπε ο Άγιος, θα σε αφήσω, αλλά θα σου δείξω που θα σε πάω όταν ξανάρθω.

Και της εμφάνισε σαν εικόνα ένα υπέροχο παλάτι μέσα στην θάλασσα...

Βγαίνοντας ο Άγιος Σπυρίδωνας από το δωμάτιό της, η κυρία Αθηνά πλησίασε στο μικρό παραθυράκι και είδε τα άλογα να υψώνονται στον αέρα! 

Η κυρία Αθηνά βγήκε έξω, όπου υπήρχαν μάλιστα αρκετοί περαστικοί (που δεν έβλεπαν φυσικά τίποτα), σήκωσε ψηλά το κεφάλι της και είδε τον Άγιο και τα άλογα, που κάλπαζαν προς τον ουρανό, να περνούν μέσα από μία ουράνια πύλη, η οποία έκλεισε πίσω τους...!

Η κυρία Αθηνά κοιμήθηκε το 1990, αφού πρόλαβε και είδε στην Αλβανία το άνοιγμα των εκκλησιών, που είχε προείπει. 

Ο Θεός να την αναπαύσει και να είναι αιωνία της η μνήμη!

(Βασισμένο σε μαρτυρίες Ορθοδόξων της Αυλώνας)

Νικόλαος Μάννης

ΤΗΝ ΕΥΧΉ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΊΕΣ ΤΗΣ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ.

ΑΜΗΝ

από το ιστολόγιο "Κρυφό σχολειό"