"Ήρθαν οι κλέφτες!!!"
«Είχα έναν συνταξιούχο που πάντα μας κορόιδευε τις παραμονές: τι κάνετε, κλέφτες, στα σπίτια των ανθρώπων; Συγκρατήθηκα να μην του απαντήσω, αλλά με τελείωνε συναισθηματικά όλη μέρα. Μερικές φορές του εξηγούσα ότι δεν ζητάμε τίποτα. χρήματα, ότι αγιάζουμε τα σπίτια, ότι ευλογούμε ανθρώπους και τόπους Κάποτε κάθισα για 10 λεπτά για να του εξηγήσω το όφελος της Εύας.
Εκατοντάδες καθαροί και λαμπεροί άνθρωποι και ένας τρελός ήταν αρκετός για να μου χαλάσει τη μέρα.
Ο δάσκαλος μου έλεγε: ας σταματήσουμε να τον καλούμε. Αλλά εγώ: καλούμε, μπορεί κάποτε να επιστρέψει στον Θεό.
Φέτος, λέμε, τίποτα. Τελικά, ο άντρας απαντά. Είχε πάθει ένα πολύ σοβαρό εγκεφαλικό. Η γλώσσα του κρεμόταν έξω από το στόμα του. Δέκα φορές φίλησε τον ξύλινο σταυρό. Δεν μπορούσε να εκφραστεί, αλλά δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του. Ξέσπασα κι εγώ σε κλάματα. Τον πήρα στην αγκαλιά μου. «Ήρθαν οι κλέφτες μωρό μου». Ο άντρας ξέσπασε σε κλάματα. Πατερ, να με συγχωρήσει η Μητέρα του Θεού για τα θανάσιμα αμαρτήματά μου.
Ο άντρας δεν με άφηνε να φύγω. Τι απόσταση, τι χωρισμός;
Πόσο απείρως μας αγαπά ο Θεός και δεν μας αφήνει να πέσουμε στην κόλαση, αλλά αφήνει λίγο πόνο στη γη να πλύνει τις ψυχές μας με δάκρυα».
Πατήρ Ιωάννης Ιστασι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου