Ενα θαύμα
Κάποτε ήμουν
μάρτυρας ενός απλού θαύματος στο Ινστιτούτο Μετάγγισης Αίματος της Μόσχας.
Ήταν πολύ καιρό
πριν, στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η ιατρική θεραπεία τότε ήταν πολύ
λιγότερο αποτελεσματική από ό,τι είναι τώρα, και η πραγματικότητα της ζωής ήταν
πολύ πιο σκληρή. Δεν υπήρχαν φιλανθρωπικά ιδρύματα και όλοι βγήκαν από τις
τραγικές τους καταστάσεις όσο καλύτερα μπορούσαν.
Μια πολύ νεαρή
γυναίκα εισήχθη εκεί με σχετικά ήπια διάγνωση και οι γιατροί κατάφεραν να της
σώσουν τη ζωή. Αλλά τα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν σε τέτοιες περιπτώσεις
επηρέασαν σοβαρά τη μία κνήμη του ποδιού της. Το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί
με την αντικατάσταση της κατεστραμμένης περιοχής με ένα τεχνητό οστό.
Στις μέρες μας
αυτή είναι μια αρκετά συνηθισμένη επέμβαση. Αλλά τότε οι λέξεις «αντικατάσταση
οστού» ήταν από μόνες τους θαύμα και η πρόσθεση κόστισε 25 εκατομμύρια ρούβλια.
Ευτυχώς, οι
γιατροί υποσχέθηκαν να κάνουν μια επέμβαση επειδή η κυρία ήταν φοιτήτρια σε
πανεπιστήμιο της Μόσχας και είχε άδεια παραμονής στη Μόσχα. Αλλά, δυστυχώς, δεν
είχε 25 εκατομμύρια. Για την ακρίβεια, ήταν αδέκαρη. Και για τη μητέρα της,
συνταξιούχο από τα ρωσικά παρασκήνια, ένα τέτοιο χρηματικό ποσό ήταν πέρα από
τα πιο τρελά της όνειρα.
Η σύντροφός της,
μια μοναχή, της είπε «Προσευχήσου στον Άγιο Νικόλαο!»
Η νεαρή κυρία
άκουσε αυτή τη συμβουλή και άρχισε να προσεύχεται με απλότητα και ζήλο. Θα
κοιμόταν ακόμη και με έναν ακάθιστο στον άγιο.
Μια μέρα, καθώς
(με τη βοήθεια της μητέρας της) χωλαίνει στο διάδρομο με πατερίτσες, συνάντησαν
έναν συνάσθενο, έναν Οσέτιο, που συμπάσχει με την κοπέλα: «Καημένη! Είσαι
ανάπηρη και έχεις καταλήξει σε αυτό το νοσοκομείο». Η μητέρα της ξέσπασε σε
κλάματα και μοιράστηκε μαζί του τις συμφορές τους. Ο άντρας ταράχτηκε και είπε
με την καυκάσια προφορά του: «Θα σου δώσω δέκα εκατομμύρια!» Πλημμυρισμένη από
απρόσμενη χαρά, η μητέρα άρχισε πάλι να κλαίει με λυγμούς:
«Δόξα τω Θεώ, η
αρχή έγινε!»
"Πόσο
χρειάζεσαι?"
"Είκοσι
πέντε..."
Ο απρόσμενος
ευεργέτης σκέφτηκε λίγο και είπε:
«Δεν θα υποσχεθώ
τίποτα, αλλά θα μιλήσω με τους φίλους μου».
Την επόμενη μέρα
έφερε ένα ολόκληρο πακέτο με χρήματα και η νεαρή κοπέλα χειρουργήθηκε.
Φεύγοντας από το σπίτι, μπορούσε ήδη να σταθεί προσεκτικά στο πόδι της.
Δεν ξέρω πού
είναι τώρα και αν ζει ή όχι. Αλλά πιστεύω ότι με τον Θεό είναι πιο εύκολο να
ζεις και να πεθαίνεις. Ούτε εγώ ξέρω τι απέγινε ο ευεργέτης της. Οι άνθρωποι
της ηλικίας του με τέτοιες διαγνώσεις σπάνια επιβίωσαν. Πιστεύω όμως ότι ο Θεός
δεν είναι Θεός των νεκρών, αλλά των ζωντανών (Λκ. 20:38). Και επίσης πιστεύω
ότι ο ελεήμων θα είναι σε ευλογημένη κατάσταση μετά θάνατον...
Ryassafore Nun
Natalia (Kaverzneva)
Μετάφραση
Ντμίτρι Λάπα
Pravoslavie.ru
19/12/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου