Πρέπει οι ίδιοι να είμαστε Θεός ο ένας για τον άλλον, να ξεκουράζουμε τους άλλους και να τους δίνουμε εμπιστοσύνη και καταφύγιο, σαν καταφύγιο στο βουνό την ώρα της καταιγίδας. Ας τους προστατέψουμε και ας είμαστε το σπίτι τους. Όταν ταΐζεις τον άλλον, στην πραγματικότητα, ταΐζεις τον Θεό, όταν τον αγκαλιάζεις, ντύνεται μαζί σου και δεν κρυώνει πια. Όταν του μιλάς, ζεσταίνετε από τα λόγια σου. Η αγάπη είναι η μόνη διαφυγή. Γνώρισα ανθρώπους που ξεπέρασαν καταστάσεις που συνορεύουν με παθολογία. Δεν συμφιλιώθηκαν, γιατί δεν μπορούσαν να συγχωρήσουν, και αυτή η κατάσταση της ασυγχώρησης τους άλεζε, τους αποδομούσε μέσα τους. Όταν κατάφεραν να συγχωρήσουν, να συμφιλιωθούν, να καλωσορίσουν αυτούς που τους αδίκησαν στην καρδιά τους, ανέκαμψαν θεαματικά. Απλά πρέπει να έχεις υπομονή. Μόνο η σύναψη μιας σχέσης αγάπης με τους άλλους μπορεί να ξεδιψάσει τον άνθρωπο. Όταν ένας άντρας βρίσκει ανάπαυση σε μια σχέση, αναρρώνει. Αλλά για αυτό πρέπει να απαλλαγεί από την εμμονή του εαυτού.
Πατήρ Παντελήμων από τη Μονή Oaşa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου