-«Εγώ πάτερ λέω την αλήθεια……
σε όποιον αρέσει…..»
Αυτό ακούμε συχνά από χείλη
ανθρώπων που τους ενδιαφέρει
μόνο να βγει η αλήθεια
απ’ τα χείλη τα δικά τους
και το τι θα κάνουν
εκείνοι που την ακούν δεν είναι έγνοια τους…..
Το θέμα δεν είναι να πεις την αλήθεια
αλλά κυρίως ΠΩΣ και ΠΟΤΕ θα την πεις……
Πόσες φορές ο τρόπος μας
είναι στεγνός διακρίσεως……
Πόσο εύστοχα είχε πει ο αββάς Μακάριος:
«Ο λόγος ὁ κακὸς
καὶ τοὺς καλοὺς ποιεῖ κακούς·
καὶ ὁ καλὸς λόγος
καὶ τοὺς κακοὺς ποιεῖ καλούς»
Πελεκάμε με την αλήθεια
τον άλλον και στο τέλος
εκείνο που αφήνουμε πίσω μας
είναι έναν αιμόφυρτο και φαρμακωμένο άνθρωπο….
Μιλάμε με τον νου
και όχι με την καρδιά μας……
Είναι εύκολο να πεις την αλήθεια
το δύσκολο όμως είναι
όχι να την μάθει ο άλλος
αλλά την ποθήσει……
Κάποιοι θέλγονται
από κηρύγματα πύρινα,
κείνα που τρίζουν τα τζάμια…..
Εμένα ισχνή είναι και η προσευχή μου…..
Πάντως ξεχνάμε κάτι ΠΟΛΥ σημαντικό……
Τις αντοχές του άλλου……
Βλέπεις......
πάλι στην διάκριση καταλήγουμε…….
Γι΄ αυτό εύκολα το φως
που ρίχνουμε προκειμένου να βοηθήσουμε
παραμορφώνεται σε λάμπα ανακρίσεως……
Υπάρχουν δυστυχώς ιερείς
που νοιώθουν ανακούφιση
που το ποίμνιο του έχουν βάλλει
«τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι»……
Πέρα από κάποια ψυχολογικά
που υποβόσκουν
σε πολλές τέτοιες θέσεις «ηγεσίας»
που χρίζουν άμεσης βοηθείας….
Ήθελα να θυμίσω…….
Ο ποιμένας
ναι μεν κρατά στο ένα χέρι την γκλίτσα(για προστασία)
μα στο άλλο χέρι κρατά φλογέρα(για παρηγοριά)……
Οι χορδές στο αδιάκριτο τέντωμα σπάζουν……
Και τότε
ούτε στόχο μπορούν να πετύχουν,
ούτε μουσική μπορούν να βγάλουν……
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου