Μια πιστή πρεσβυτέρα πήγε να εξομολογηθεί στον πατέρα Paisie Olaru, από τη Μονή Sihăstria. Ο άγιος γέροντας ήταν αδύναμος, έτρεμε και προσευχόταν με την προσευχή της καρδιάς του.
Είπε στη γυναίκα: μεγάλο είναι το μυστήριο της ιεροσύνης. Πόσο μας αγαπά ο Θεός, που μέσα από τα χέρια μας από τη σάπια σκόνη, δίνει στον κόσμο τον Χριστό των αιώνων...
Υποτίθεται ότι δεν θα είσαι ποτέ θυμωμένη με τον άντρα σου. Ακόμα κι αν τον ξέρεις στη γύμνια του, εκεί στο βωμό, οι άγγελοι τον κρατούν στην αγκαλιά τους φωτός.
Ξαφνικά ο γέρος σταμάτησε και άρχισε να κλαίει. Ω Θεέ μου! Ω Θεέ μου! Πώς έκανες κάτι τέτοιο;
Η πρεσβυτέρα είπε: Πατέρα, τι έκανα;
- Ευνουχίσατε τον εαυτό σας, από φόβο θανάτου.
Ο διορατικός πατέρας ήξερε ότι η γυναίκα είχε αναγκαστεί από τον γιατρό, μετά από δύο καισαρικές, να της δέσουν τις σάλπιγγες.
- Υποτίθεται ότι θα έκανες άλλα δύο παιδιά. Έχεις κλείσει την πηγή της ζωής μέσα σου. Έκλεισες το φως.
Η γυναίκα ξέσπασε επίσης σε κλάματα.
Ο πατέρας της κρατούσε το χέρι και έτρεμε κλαίγοντας. Μετά από περίπου ένα τέταρτο, είπε: κοίτα, σε όλη σου τη ζωή, κάθε μέρα πρέπει να προσεύχεσαι στη Μητέρα του Θεού να της ζητήσει να σε συγχωρήσει. Και 40 μετανοίες την ημέρα.
Πατέρα, είπε, δεν μπορώ να κάνω μετάνοιες, γιατί πονάει η επέμβαση. Είχε γεννήσει πρόσφατα.
Επιτρέψτε μου να κάνω 40 μετανιες την ημέρα για εσάς είπε ο γέρων.
Τι τιτάνας ανάγκης, ταπεινοφροσύνης και προσευχής!
Οι άγιοι φιλούν την καρδιά μας στην προσευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου