Στο τέλος της επιστολής του προς την Εκκλησία της Ρώμης (Ρωμαίους 16:1-16), ο Παύλος καταβάλλει μεγάλους πόνους για να στείλει ατομικούς χαιρετισμούς σε ένα πλήθος ανθρώπων: τη Φοίβη, την Πρίσκιλλα και τον Ακύλα, τον Επαίνετο, τη Μαρία, τον Ανδρόνικο και την Ιουνία, τον Αμπλία. , Ούρβανος, Στάχυος, Απελλής, το σπιτικό του Αριστόβουλου, το Ηρώδειο, το νοικοκυριό του Νάρκισσου, η Τρυφήνα και η Τρυφώσα, η Πέρσις, ο Ρούφος, ο Ασύνκριτος, ο Φλέγων, ο Ερμάς, ο Πάτροβας, ο Ερμής, ο Φιλόλογος και η Ιουλία, ο Νηρέας και η αδερφή του και ο Όλυμπας.
Δεν είναι μόνο μια συγκινητική χειρονομία και σημάδι του σεβασμού και της αγάπης του Παύλου για αυτά τα πρόσωπα, αλλά παραπέμπει σε ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία ενός αληθινού ιερέα: ένας βοσκός πρέπει να γνωρίζει κάθε ποίμνιό του με το όνομά του!
Ο π. Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου