Ομολόγησα τον Χριστό σε όλη μου τη ζωή και το 1944 Τον λάτρεψα ολοκληρωτικά. Πάντα αντιμετώπιζα τον υλισμό, είτε αστικό είτε κομμουνιστικό. Ανέλυσα, συνέκρινα και αντιμετώπισα τη χριστιανική πίστη με το Ισλάμ, τον Βουδισμό, τον Κομφουκιανισμό και φυσικά με τον Ταλμουδικό Ιουδαϊσμό.
Σύγκρινα την Ορθοδοξία με τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον Προτεσταντισμό και τον Νεοπροτεσταντισμό. Έδωσα μια μεγάλη μάχη με τον αθεϊσμό. Για περίπου 5 χρόνια ήμουν σε πλήρη απομόνωση, πεινασμένος και γυμνός. Για περισσότερα από 15 χρόνια έμεινα σε κοινόχρηστα δωμάτια, άλλα μικρότερα, άλλα μεγαλύτερα...
Έζησα εκεί, μέρα νύχτα, αναγκασμένος, όπως όλοι, να χρησιμοποιώ την «τινέτα» για σωματικές ανάγκες (είδος παλιοσίδερου). Μερικές φορές στριμώχναμε οκτώ κρατούμενους σε ένα κελί 61/2 πόδια τετραγωνικά, που κοιμόμασταν δύο, τρεις ή τέσσερις σε ένα κρεβάτι. Τα σώματα και οι ψυχές μας τρίβονταν το ένα πάνω στο άλλο κάθε στιγμή.
Ο τρόμος που ασκούσαν οι φρουροί, η πείνα, το κρύο και οι ασθένειες έμοιαζαν εντελώς υποφερτές σε σύγκριση με τη φρίκη που επικρατούσε ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους, απελπισμένους και συχνά σε αποσύνθεση, σε αποσύνθεση. Δούλεψα στη γεωργία για δύο χρόνια. Ήταν δουλεία σκλάβων, και ήμασταν πεινασμένοι και γυμνοί.
Δουλεύαμε σε αμπέλια και λαχανόκηπους, αλλά πεινούσαμε, γιατί μας απαγόρευαν αυστηρά να γευόμαστε λίγο φρούτα ή λαχανικά. Για περισσότερα από 20 χρόνια ήμουν πάντα πεινασμένος και συχνά δυστροφικός λόγω υποσιτισμού. Ήμουν κρύος όλα αυτά τα χρόνια στη φυλακή.
Με ξυλοκόπησαν, με βασάνισαν και με βασάνισαν για χρόνια, για να καταστρέψουν τη σωματική και ψυχική [πνευματική] αντίστασή μου. Ήξερα από πρώτο χέρι το τρομακτικό βασίλειο του να ζεις κάτω από τα όρια του υποφερτού. Για χρόνια με απειλούσαν με θάνατο. Πάντα μου ζητούσαν την ψυχή μου!
Συχνά μου πρόσφεραν ζωή, προτιμώντας την προοπτική του θανάτου ακριβώς για να σώσουν την ψυχή, τη συνείδηση, την ακεραιότητα (μόνο ο Θεός με έσωσε από την κατάρρευση). Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να αντέξει όλα αυτά τα μαρτύρια! Για πολλά πολλά χρόνια, περίπου 15, τρομοκρατήθηκα με το φάντασμα της «επανεκπαίδευσης» για να με «αναδιαρθρώσει» και «πλύση εγκεφάλου». Μόνο η φροντίδα του Θεού με έσωσε!
Υπέμενα τον τρόμο από τους δεσμοφύλακες, αλλά και έναν ακόμη πιο άγριο από τους πληροφοριοδότες και τους δολοφόνους από τις τάξεις των ίδιων των κρατουμένων, που είχαν περάσει στο πλευρό της πολιτικής εξουσίας. Έχω γνωρίσει απογοητευμένους ανθρώπους με διαβολικές εκφράσεις στα πρόσωπά τους και να κάνουν δαιμονικές πράξεις.
Με περιέβαλλε μια ατμόσφαιρα δαιμονικής συντροφικότητας, που ταλαντευόταν μεταξύ κακού και εγκληματικότητας. Φρόντιζα τους ετοιμοθάνατους: άλλοι απελπισμένοι, άλλοι σε κατάσταση εξέγερσης, άλλοι ήρεμοι. Είδα «αγίους» που ακτινοβολούσαν φως, να πεθαίνουν σε μια παραδεισένια ατμόσφαιρα.
Άκουσα καθηγητές, λογίους, ανθρώπους των γραμμάτων να μιλούν και έμαθα περισσότερα από ό,τι σε ένα πανεπιστήμιο. Γνώρισα κομμουνιστές και Εβραίους στη φυλακή, γνώρισα και αυτούς που είχαν την εξουσία. Φρόντισα ακόμη και τον στρατηγό που ήταν πρόεδρος του στρατοδικείου που εξέδωσε την ποινή μου. Μου δόθηκε να του κλείσω τα μάτια!
Αφού υπηρετούσε τους κυρίους του, είχε ριχθεί και αυτός στη φυλακή. Έχω γνωρίσει αστούς και κομμουνιστές και ως ελεύθερους και ως φυλακισμένους. Και τους έχω κοσκινίσει όλους μέσω του Πνεύματος του Χριστού μέσα στο οποίο προσπάθησα να ζήσω όλη μου τη ζωή.
Σας λέω να θυμάστε, στο τέλος αυτής της πικρής εμπειρίας, μόνο ο Ιησούς Χριστός παραμένει μέσα μου ζωντανός, ολόκληρος και αιώνιος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος!
☦️ Ioan Ianolide (1919-1986) ☦️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου