«Σε κάποια ηλικία αρχίζεις να συνειδητοποιείς πόσο μόνος είσαι στον κόσμο ως άτομο ή ως πρόσωπο. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν ούτε συγγενείς ούτε φίλοι με τους οποίους μπορείτε να είστε σε μια αληθινή και τέλεια ψυχική κοινωνία. Πρέπει να καταλάβεις ότι σκοπός του ανθρώπου είναι να κάνει μοναχική ζωή μόνος...Η αδυναμία και οι ανάγκες της ζωής σε κάνουν να φαντάζεσαι ότι καταλαβαίνεις τους άλλους, ότι αγαπάς και σε αγαπούν και σε καταλαβαίνουν.
Ένα σοβαρό λάθος, την πραγματικότητα του οποίου αρχίζεις να συνειδητοποιείς ακριβώς τις στιγμές που η μοναξιά, μεγαλειώδης και θεϊκή, σε κυριεύει πιο άγρια...»
* Liviu Rebreanu *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου