Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή, «Ουαί εις τον μόνον» (Εκκλησιαστής 4:10) — αυτό είναι πολύ αληθινό. Όταν ζούσα μόνος, αντιμετώπιζα πολλή θλίψη: βαριά λύπη και μελαγχολία απελπισίας με κατέκλυζαν, την καρδιά μου, και έβρισκα παρηγοριά μόνο όταν έπαιρνα το Ψαλτήρι και διάβαζα μέχρι να τρέξουν δάκρυα. Όταν έκλαιγα μόνος ενώπιον του Θεού, η μελαγχολία απελπισίας και η βαριά θλίψη περνούσαν, και η ειρήνη και η χαρά εν Κυρίω έρχονταν στην ψυχή μου.
Όσιος Στέφανος της Βιάτκας (1830–1890)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου