Πίμεν Βλαντ: «Ας μην τρέχουμε μακριά από τα βάσανα, αγαπητοί μου. Τα βάσανα δεν είναι κατάρα, αλλά μια κρυφή ευλογία. Μέσα από αυτά, ο Θεός μας καθαρίζει, μας ταπεινώνει και μας φέρνει πιο κοντά Του. Διαφορετικά, αν όλα πήγαιναν καλά για εμάς, θα ξεχνούσαμε τον Θεό και θα χάναμε τον εαυτό μας στη ματαιοδοξία.
Ο άνθρωπος που υπομένει τις δοκιμασίες με πίστη είναι πιο κοντά στον ουρανό από αυτόν που έχει όλες τις χαρές του κόσμου. Γιατί στον πόνο φαίνεται η δύναμη της καρδιάς και στη δοκιμασία η πίστη γίνεται γνωστή. Όχι όταν είναι καλή, αλλά όταν είναι δύσκολη, φαίνεται ο αληθινός άνθρωπος.
Ο Θεός δεν μας αφήνει ποτέ μόνους. Όταν κλαίμε, κλαίει μαζί μας. Όταν πονάει, σηκώνει τον πόνο μας. Αλλά περιμένει να πούμε από την καρδιά μας: Γεννηθήτω το θέλημά Σου, Κύριε! — και τότε όλα αλλάζουν. Όχι απαραίτητα οι περιστάσεις, αλλά η ψυχή μας. Ηρεμεί, καθαρίζει και φωτίζει.
Η υπομονή είναι σταυρός, αλλά είναι και σκάλα προς τον ουρανό. Όταν υπομένεις χωρίς να γογγύζεις, με σιωπή και ελπίδα, λαμβάνεις μέσα σου μια δύναμη που δεν είναι άνθρωπος. Υπάρχει το έργο της χάριτος. Και ο άνθρωπος αλλάζει, γίνεται ήπιος, φωτίζεται.
Γι' αυτό σας λέω: μην φοβάστε τα βάσανα. Μην καταριέστε τη δύσκολη μέρα. Δόξα τω Θεώ για όλα, και για τα δάκρυα, και για τις χαρές, γιατί όλα δίνονται για τη σωτηρία. Και όταν μάθετε να χαμογελάτε ακόμα και στον πόνο, τότε έχετε κατανοήσει το μυστήριο της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου