Υ
Ο Άγιος Νέος Όσιομάρτυς
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΚΑΡΕΩΤΗΣ (τοῦ Ἄθω)
ἐκ Σούπρασλ τῆς Πολωνίας
+ 4 Φεβρουαρίου 1516
Γεννήθηκε στην Ουκρανία,
Ουκρανία. Στο Ἅγιο
Ορθόδοξο Βάπτισμα έλαβε τό ὄνομα Ονούφριος.
Στην νεότητά του παρασύρθηκε καί ἔφθασε να
διαπράξει κάποιον φόνο. Σύντομα μετανόησε
εἰλικρινά και θέλησε να μονάσει, για να κλάψει τις
ἁμαρτίες του. Πήγε πρὸς τοῦτο στήν Ἱερά Μονή τοῦ
Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στην περιοχή Σούπρασλ
τῆς Πολωνίας, στην υπακοή τοῦ Ἱερομονάχου
Παφνουτίου Σέγκεν (+1510), ἀπό τόν ὁποῖο ἐκάρη
μοναχός καὶ ἔλαβε τό ὄνομα Ἀντώνιος.
Ἡ θύμηση όμως τῆς μεγάλης ἁμαρτίας τοῦ
φόνου, δέν τόν ἀφίνει να ησυχάσει. Ἤθελε νὰ βρεῖ
ἡσυχαστικότερο τόπο. Ἔτσι ἀποφασίζει να μεταβεί
στὸ Ἅγιον Ὄρος, με απώτερο σκοπό να μαρτυρήσει
γιά τόν Χριστό από τους κατακτητές τῆς Ἑλλάδος
Τούρκους, ὅταν θά τοῦ ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία.
Κατοίκησε στο Κελλί τοῦ Ἁγίου Σάββα της Σερβίας
στις Καρυές, (πρωτεύουσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους),
γνωστό ως «Τυπικαριό».
Ἐκεῖ, ἀγωνιζόμενος αυστηρά, σύμφωνα μέ τήν
καθοδήγηση τῶν γερόντων του, δέν ἔπαυε νά ἐπιζητεῖ
το Μαρτύριο πρός ἐξάλειψη τῶν ἁμαρτιῶν του, ἂν
καί οἱ πατέρες τόν ἀπέτρεπαν προσωρινῶς, λόγω τῆς
νεαρῆς ἡλικίας του, διότι ἐφοβοῦντο ὅτι μπορεῖ καὶ νὰ
ἀρνηθεῖ τήν πίστη μας.
Μόλις όμως πληροφορήθηκε τον Μαρτυρικό
θάνατο άλλων Νεομαρτύρων (κυρίως κάποιου
Νεομάρτυρα Γεωργίου), που συνέβη ἐκεῖνο το
χρονικό διάστημα στην Βουλγαρία, φούντωσε μέσα
του ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί τοῦ Μαρτυρίου ὑπέρ
τοῦ Ὀνόματός Του. Επιζητοῦσε το Μαρτύριο ακόμη
καί πρός ἐξαγνισμό τῆς ψυχῆς του γιά τόν φόνο πού
εἶχε διαπράξει κάποτε. Ἀναχωρεῖ λοιπόν γιά τήν
Θεσσαλονίκη. Ἔμαθε ποὺ ὑπάρχει Μουσουλμανικό
τέμενος: Ήταν ο παλαιοβυζαντινός Ναός τῆς
Παναγίας Αχειροποιήτου, που κτίσθηκε τον 5ο αἰῶνα.
Γνωρίζοντας τήν ἡμέρα τῆς Λατρείας τῶν
Μουσουλμάνων (Παρασκευή), εἰσέρχεται στόν Ἱερό
Ναό, τόν ὁποῖο ὁ Σουλτάνος Μουράτ ὁ Β΄ (πατέρας
τοῦ Μωάμεθ του Πορθητή τῆς Κων/πολης εἶχε
μετατρέψει σε Μουσουλμανικό τέμενος (τζαμί) τό
ἔτος 1430, μετονομάζοντάς τον «Εσκί Τζουμά»,
δηλαδή «Παλαιά Παρασκευή».
Κατά την διάρκεια λοιπόν τῆς λατρευτικῆς
προσευχῆς τῶν Μουσουλμάνων, ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος
στέκεται σε κεντρικό σημεῖο τοῦ Ναοῦ τζαμιοῦ καί
κάνει τόν Σταυρό του, πιθανόν πολλές φορές ή καί
ψάλλοντας καί προσευχόμενος δυνατά και
προκλητικά. Οἱ ἐκεῖ πολλοί προσευχόμενοι
μουσουλμάνοι ἐξοργίζονται, τόν συλλαμβάνουν, καί
τον βασανίζουν φρικτά. Τον οδηγοῦν στόν Πασᾶ
(διοικητή) τῆς πόλεως καί ἐν συνεχεία στον δικαστή,
οἱ ὁποῖοι προσπάθησαν νά τόν μεταστρέψουν στην
πίστη τους, δίχως ἀποτέλεσμα. Τόν καταδικάζουν σε
ἀσιτία καί πεῖνα για 10 μέρες καί ἔκπληκτοι
διαπιστώνουν ότι δέν τόν ἐξάντλησε αὐτό τό
μαρτύριο. Τελικά, μετά από πολλά πολυήμερα
βασανιστήρια, τόν ὁδήγησαν στην φωτιά καί ἔτσι
θανατώθηκε γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἐξαγνίζοντας
συγχρόνως τόν ἑαυτό του γιά τόν παλιό φόνο πού
διέπραξε, παίρνοντας ἀπό τόν Αθλοθέτη Χριστό τό
τετραπλό Στεφάνι:
1. Τοῦ Ὁσίου καί Ἀσκητοῦ
2. Τοῦ ὁμολογητοῦ
3. Τῆς Μετανοίας
4. Τοῦ Μαρτυρίου
Οἱ Τοῦρκοι σκόρπισαν τήν στάχτη τοῦ
σώματός του στον αέρα, γιά νά μήν παραλάβουν οἱ
Χριστιανοί τίποτε ἀπό τό σῶμα του καί τόν τιμήσουν
ὡς Ἅγιο. Τό Μαρτύριό του καί ἡμέρα τῆς μνήμης
του, τοποθετούνται στις 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1516.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
* ΑΝΤΩΝΙΟΣ-ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΤΑΧΙΑΟΣ, «ΑΓΝΩΣΤΟΙ
ΑΘΩΝΙΤΕΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ», ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ (Ι. Μονή Σίμωνος Πέτρας),
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου