Υπάρχει μια ιστορία για έναν άντρα που, ως παιδί, περπατούσε στο δρόμο και ξαφνικά είδε έναν τοίχο και μια πράσινη πόρτα μέσα σε αυτόν («Η Πόρτα στον Τοίχο» είναι μια ιστορία του H.G. Wells). Τον άνοιξε, αυτός άνοιξε εύκολα, μπήκε μέσα και είδε έναν κήπο, έναν όμορφο κήπο, που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί στα νεανικά του χρόνια. Εκεί φύτρωναν υπέροχα λουλούδια, έπαιζαν υπέροχα ζώα, τραγουδούσαν εξαιρετικά πουλιά και τον υποδέχονταν γυναίκες εξαιρετικής καλοσύνης. Και, σαν σε όνειρο, έφυγε από εκεί - δεν ήθελε καθόλου να φύγει από αυτόν τον υπέροχο κήπο, και οι γυναίκες, οι φύλακες του κήπου, του είπαν: «Κάποια μέρα θα επιστρέψεις σε εμάς - αλλά μόνο αν το θέλεις εσύ».
Έτσι, πολλά, πολλά χρόνια αργότερα, όταν ήταν ήδη φοιτητής και οδηγούσε σε αυτόν τον δρόμο, είδε ξαφνικά αυτόν τον τοίχο, ξεχασμένο από καιρό, και αυτή την πράσινη πύλη. Ήθελε να φωνάξει στον οδηγό: «Σταμάτα!» - αλλά μετά σκέφτηκε: «Θα αργήσω για τις εξετάσεις, θα αργήσω για το πανεπιστήμιο» - και συνέχισε να οδηγεί, σκεπτόμενος: «Θα επιστρέψω και μετά θα χτυπήσω αυτή την πύλη». Αλλά όταν επέστρεψε, δεν είδε την πόρτα: υπήρχαν σπίτια, υπήρχε ένας τοίχος, αλλά όχι πύλη.
Και αυτό είχε συμβεί αρκετές φορές στη ζωή του: όταν έτρεχε κάπου για δουλειές, ένας τοίχος και μια μυστηριώδης πράσινη πύλη που οδηγούσε σε έναν υπέροχο κήπο εμφανίζονταν ξαφνικά μπροστά στα μάτια του. Και έλεγε στον εαυτό του: «Ορίστε! Αλλά τώρα δεν έχω χρόνο, τώρα πρέπει να βιαστώ, στο δρόμο της επιστροφής» - αλλά δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής.
Και όταν γέρασε, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η βιασύνη του ήταν μάταιη, ότι όλα ήταν μάταια, ότι κυνηγούσε ένα φάντασμα και είχε χάσει τη μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή. Και μετά βγήκε έξω τη νύχτα, γεμάτος απελπισία, και άρχισε να περιπλανιέται σε εκείνον τον δρόμο, ελπίζοντας να δει εκείνον τον τοίχο και εκείνη την πύλη. Και το πρωί τον βρήκαν νεκρό, πεσμένο στο σκοτάδι, πεσμένο σε ένα λάκκο.
Αυτή είναι μια παραβολική ιστορία για τη ζωή μας.
Αρχιερέας Αλέξανδρος Μεν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου