Ένας ιερέας έλαβε εντολή να μετακομίσει σε έναν αγροτικό ναό. Φτάνοντας στο χωριό, ο ιερέας επισκέφτηκε - τους άστεγους και επισκέφθηκε το ναό.

Ένας ιερέας έλαβε εντολή να μετακομίσει σε έναν αγροτικό ναό. 

Φτάνοντας στο χωριό, ο ιερέας επισκέφτηκε - τους άστεγους και 

επισκέφθηκε το ναό.

Περπατούσε γύρω από την εκκλησία, η οποία σύντομα θα του δοθεί για λειτουργία και σε  40 λεπτά, ήταν γεμάτη με ανθρώπους ... Ζήτησε από τους ανθρώπους να του δώσουν ένα καπίκι για να αγοράσει φαγητό ...

Όμως, κανένας από τους ανθρώπους που ήρθαν στο ναό - δεν του έδωσε  ούτε ένα λεπτό .

Χαιρετούσε  ευγενικά τους ανθρώπους, αλλά σε απάντηση έλαβε  μια  σταθερή και απογοητευτική, άρνηση  των ανθρώπων που  τον κοιτούσαν με χαμηλό το βλέμμα μόνο ένας φτωχός και κουρελιασμένος αλήτης τον κοιτούσε στα ματιά .

Αυτός καθόταν στο πίσω μέρος της εκκλησίας, και ο επίτροπος  δήλωσε ότι ήταν στην ευχάριστη θέση να εισαγάγει έναν νέο ιερέα στο κοπάδι της εκκλησίας ...

Οι πιστοί  κοίταζαν γύρω, επικροτούσαν με χαρά και προσμονή ...

Και έπειτα ο  ιερέας άρχισε να περπάτα προς το θυσιαστήριο..., ο θόρυβος σταμάτησε, τα μάτια τους  ήταν στερεωμένα πάνω του ...

Στη συνέχεια διάβασε: Τότε θα πῇ ὁ βασιλεὺς εἰς ἐκείνους, ποὺ θ εἶναι πρὸς τὰ δεξιά, «Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴν βασιλείαν, ἡ ὁποία εἶναι ἐτοιμασμένη γιὰ σᾶς ἀπὸ τὸν καιρὸν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Διότι ἐπείνασα καὶ μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ μ’ ἐποτίσατε, ξἐνος ἤμουνα καὶ μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ μ’ ἐνδύσατε, ἀρρώστησα καὶ μ’ ἐπισκεφθήκατε, εἰς τὴν φυλακὴν ἤμουνα καὶ ἤλθατε σ’ ἐμέ».

Τότε θ τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι καὶ θ ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς καὶ σ’ ἐθρέψαμε ἢ νὰ διψᾷς καὶ σ’ ἐποτίσαμε; Πότε δὲ σὲ εἴδαμε ξένον καὶ σ’ ἐπήραμε εἰς τὸ σπίτι ἢ γυμνὸν καὶ σ’ ἐνδύσαμε; Πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστον ἢ φυλακισμένον καὶ ἤλθαμε σ’ἐσέ;».

Ὁ βασιλεὺς θα  ἀπαντήσῃ καὶ θα τοὺς πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τούτους τοὺς ἀσήμαντους ἀδελφοὺς μου, σ’ ἐμὲ τὸ ἐκάνατε».

Τότε θ πῇ σ’ ἐκείνους, ποὺ θα εἶναι πρὸς τὰ ἀριστερά, «Φύγετε ἀπ’ ἐμέ, καταραμένοι, στὴν αἰώνια φωτιά, ποὺ ἔχει ἐτοιμασθῆ διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους του, διότι ἐπείνασα καὶ δὲν μοῦ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψασα καὶ δὲν μ’ ἐποτίσατε, ξένος ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐπήρατε εἰς τὸ σπίτι, γυμνὸς ἤμουνα καὶ δὲν μ’ ἐνδύσατε, ἀσθενὴς ἤμουνα καὶ φυλακισμένος καὶ δὲν μ’ ἐπισκεφθήκατε».

Τότε θ ἀποκριθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ θα ποῦν, «Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾷς ἢ νὰ διψὰς καὶ νὰ εἶσαι ξένος ἢ γυμνὸς ἢ ἀσθενὴς ἢ φυλακισμένος καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;»

Τότε θα  ἀποκριθῇ εἰς αὐτοὺς καὶ θα πῇ, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι δὲν ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς ἀσήμαντους τούτους, οὔτε εἰς ἐμὲ ἐκάνατε».

Αφού το διάβασε, κοίταξε τους λαϊκούς και τους είπε όλα αυτά που είχε βιώσει εκείνο το πρωί ...

Πολλοί άρχισαν να κλαίνε, και πολλά κεφάλια υποκλίνονταν από ντροπή  , τότε είπε: "Σήμερα βλέπω μια συνάντηση ανθρώπων εδώ, όχι μια εκκλησία ...

Ο κόσμος έχει αρκετούς ανθρώπους – απλούς  κατοίκους , αλλά όχι αρκετούς  - μαθητές του Χριστού ...

Πότε θα αποφασίζετε τελικά να γίνετε μαθητές; Γιατί πολλοί  καλούνται, βαπτισμένοι, αλλά λίγοι - εκλεκτοί, πραγματικά είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί!

Το να είσαι Χριστιανός είναι κάτι περισσότερο από αυτό που νομίζεις. Αυτό είναι - ζήστε και μοιραστείτε με άλλους! "