Η Θεία Λειτουργία είχε μόλις τελειώσει .
Οι πιστοί , γνωστοί , άγνωστοι , με πλατύ χαμόγελο ανταλλασσαμε ευχές !
Όλοι όμως υπο την " ασπίδα προστασίας " της ευχης του Μεγάλου γέροντα Προκοπιου.
Απο απέναντι με το μπαστουνακι στο χέρι ένας χαμογελαστός κύριος ( περιπου εξηνταρης ) μου κάνει νευμα και με φωνάζει ..
"Ελα να σου πω" , μου λέει .
"Σε βλέπω που έρχεσαι στο μοναστήρι και αποφάσισα να σου πω την ιστορία μου, για να ξέρεις τι γέροντα έχουμε ".
...και ξεκίνησε τη διήγηση ...
Ήμουν ταξιτζής και εφερνα πολύ συχναυ προσκυνητές στο μοναστήρι .
Πάντοτε όμως ς περίμενα έξω απο το μοναστήρι , να τελειώσει η ακολουθία το προσκύνημα , ανάλογα τον προσκυνητη .
Μια μέρα περιμένοντας , έκανα το λογισμό ...τι να λεει άραγε στην εκκλησία ο παπάς ;....και αποφασισα να μπω ..να ακούσω .
Ελεγε το Ευαγγέλιο , την Παραβολή του πλουσιου και του φτωχου Λαζαρου.
Δυσανασχετησα....
Καλα , μονολογησα, αυτά τα μάθαμε στο Δημοτικό....δεν βαριούνται να λένε τα ιδια και τα ίδια στους ανθρώπους ;
Στεκομουν υπεροπτικα ,εξεταστικα , σχεδον με οικτο , και κυτταζα τους πιστους που ακουγαν το Ευαγγέλιο μεχρι να τελειώσει ...
Μολις τελειωσε, ετοιμαζόμουν να βγω εξω...οταν βλέπω τον γέροντα, να βγαινει φουριοζος απο το ιερό .
Ήρθε και στάθηκε μπροστά μου κυτταζοντας με εξεταστικα.
Μου λέει ...
Ελα μεσα στο ιερο ΤΩΡΑ να σε εξομολογησω.
Ο περιπεκτικος λογισμος που έκανες πριν λιγο για τους πιστους....ειναι η σταγόνα για να σου συμβεί μεγαλος πειρασμος.
Αν δεν εξομολογηθεις θα τρακαρεις και θα πάθεις ζημιά .
Προς στιγμήν σοκαρίστηκα απο τη δύναμη που "εβγαζε" αποκαλυπτωντας τους λογισμους μου..
Μου έκανε εντύπωση που ήξερε τον λογισμό μου...
αλλα και πάλι δεν μπορούσα να πιστέψω αυτα που ελεγε.
Γελωντας του ειπα...
Παπα με τις εξομολογησεις έχω τελειώσει απο παιδι...
και βγηκαυ έξω .
Σε λιγο ήρθαν οι κυριες που έπρεπε να τις γυρίσω πισω και φύγαμε απο το μοναστήρι.
Στο δρομο , το τελευταιο που θυμαμαι να σκεφτομαι ηταν τα λόγια του....
Το αλλο πρωι ξύπνησα στο νοσοκομείο οπου με πληροφορησαν οτι ειχα τρακαρει.
Οι κυριες δεν ειχαν παθει τιποτα ,
ομως εγω...ημουν παραλυτος.
Έβαλα γνωστούς και άγνωστους να μου βρουν το τηλέφωνο του Γέροντα .
Τελικα επικοινώνησα μαζι του.
Με κλάματα εξωμολογηθηκα τελικά απο το τηλέφωνο .
Περασε πολυςυ καιρός , γνωριστηκα με τον γέροντα και με τις ευχες του, οπως βλεπεις, αρχισα σιγα σιγα να περπαταω παλι .
Απο ολη την ιστορια μου, αυτο που αποκόμισα και ειναι κυριαρχο στην ψυχη μου , ειναι ενα μεγαλο ευχαριστω στο Θεο που μου γνωρισε τον Αγιο Του και με ξαναφερε στην Εκκλησια.
Δεν με πειράζει που κουτσαινω, η χαρά μου υπερβαίνει την έλλειψη .
Τέτοιον σαν κιαυτον δεν βρίσκουμε εύκολα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου