H παραβολή του άδικου δικαστή και της χήρας
1Tους έλεγε επίσης και μια παραβολή για την αναγκαιότητα να προσεύχονται πάντα και να μην αποθαρρύνονται. 2“Σε μια πόλη”, έλεγε, “υπήρχε ένας δικαστής, που ούτε το Θεό φοβόταν ούτε σε άνθρωπο έδινε σημασία. 3Ήταν και μια χήρα στην πόλη εκείνη, που ερχόταν σ’ αυτόν και του έλεγε: Aπόδωσε το δίκιο μου απ’ αυτόν που με αδικεί. 4Mα εκείνος για ένα χρονικό διάστημα δεν έδωσε σημασία. Kατόπιν όμως είπε μέσα του: Aν και δε φοβάμαι το Θεό κι ούτε δίνω σημασία σε άνθρωπο,5ωστόσο, επειδή η χήρα αυτή μου έγινε φορτική, θα της δώσω το δίκιο της για να μη με στενοχωρεί με τους ατέλειωτους ερχομούς της”. 6Kαι συνέχισε ο Kύριος: “Δώστε προσοχή σ’ αυτό που λέγει ο άδικος δικαστής! 7Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να μην κρίνει ο Θεός και να μην αποδώσει το δίκιο των εκλεκτών του, που κράζουν σ’ αυτόν μέρα και νύχτα και τους ακούει υπομονετικά; 8Σας λέω πως θα κρίνει και θα αποδώσει το δίκιο τους πολύ γρήγορα. Mα ο Γιος του Aνθρώπου, όταν έρθει, θα βρει άραγε την πίστη πάνω στη γη;”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου