Τό πρόσφορο

 

-«Παππούλη…..συγνώμη…»

-«Τι συνέβη κυρά Βασιλική;»

-«Να….. μου κάηκε το πρόσφορο

   γύρω- γύρω….πολύ λυπάμαι….. 

   μήπως έφταιξα σε τίποτα;»

-«Μην ανησυχείς βρε ευλογημένη ψυχή

   συμβαίνει….. μη φορτώνεσαι τύψεις….

   αρκετά φουρτουνιασμένη είναι ζωή σου…..»

-«Καλά παππούλη….

   κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός…..»

  Άνοιξα τη άσπρη πετσέτα

  και το προσφοράκι ήταν όντως αρπαγμένο,

  καμένο όπως άλλωστε και η ψυχούλα της

  από την πύρα των πειρασμών…..

  Άσχημη συμπεριφορά από τον Πατέρα,

  που έδωσε την σκυτάλη στον σύζυγο

  που έδωσε την σκυτάλη στ’ αφεντικό….

  Μια ζωή βουτηγμένη στο φαρμάκι

  με μόνη γλυκιά παρηγοριά

  κείνη την σκοτεινή γωνιά

  στην Εκκλησιά που θωρεί

  ξεκάθαρα την Πλατυτέρα Παναγιά

  την φιλόστοργη Μάνα

  με τα Άχραντα χέρια ανοιχτά,

  σαν μια τεράστια αγκαλιά 

  έτοιμη να δεχθεί 

  κάθε πονεμένο, κάθε διψασμένο

  για Αγάπη……

  Και σαν Κοινωνεί τον Υιό Της

  τότε χαίρεσαι και εσύ 

  με την ζωγραφισμένη χαρά

  στο προσωπάκι της .....

  Σαν πήρα τα ονόματα προς μνημόνευση

  είδα ότι κάτω από τον πνευματικό της

  είχε το όνομα κείνου του ανθρώπου

  που πολύ την έχει πικράνει…..

  Κοίτα να δεις……

  Κρατώ στα χέρια μου 

  ένα πρόσφορο καμένο

  μα τόσο Χαριτωμένο…..

  Πως μπορείς να μην βγάλεις

  τον αμνό- Ιησού Χριστό

  (κατά την ακολουθία 

   της προσκομιδής)

  από τούτη την προσφορά

  που ‘’στάζει αίμα’’,

  που μοσχοβολά Αγάπη…..

  Υπάρχουν ακόμα ψυχές

   που Σου μοιάζουν Χριστέ μου….

   Στέκουν με τα ματωμένα τους χέρια(αγκαλιά)

   ανοιχτά…….

   Και εσύ ψάχνεις

  δεξιά κι αριστερά 

  για γεροντάδες-μελλοντολόγους…..

  Θαμπώνεσαι 

  σαν κουνηθεί η κανδήλα

  ή εμφανιστεί στο τζάμι 

  η μορφή ενός Αγίου….

  Περπατά ο Θεός δίπλα μας

  μέσα από τις μορφές 

  απλών και χαριτωμένων ανθρώπων

  και εμείς ‘’αγρό αγοράζαμε’’….

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.