"Ποιός είμαι? Μια χούφτα κόκαλα πάνω στα οποία ο Θεός εμφύσησε το Πνεύμα της Ζωής. Αυτή η ψυχή, αφού τραγουδήσει τη μπαλάντα της ζωής του, μια μέρα θα επιστρέψει στη σκόνη από την οποία καλουπώθηκε. Όπως κάθε θνητός, θα περάσω, αλλά αυτά τα λόγια θα μιλήσουν από μόνα τους για πόνο, δοκιμασίες και δάκρυα που μετατράπηκαν σε χαρά. Γιατί το να είσαι μοναχός είναι ένα ποίημα που το γράφουμε πάντα μέχρι να πιάσουμε φτερά για να πετάξουμε στον ουρανό...
Δεν πρέπει να αφήνουμε τον χρόνο να περνάει από τα δάχτυλά μας χωρίς να περνάμε χρόνο με αυτούς που πραγματικά μας ενδιαφέρουν, αυτούς που είναι κοντά στην καρδιά μας. Αν πεθάνουμε αύριο, θα αντικατασταθούμε εύκολα στη δουλειά, αλλά η οικογένεια και οι φίλοι θα νιώθουν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους...
Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι οι άνθρωποι που αγαπάς, τα πράγματα που έχεις δει και οι αναμνήσεις που σου έχουν μείνει. Ονειρεύεσαι με όλο του το μυαλό, πιστεύεις με όλη του την καρδιά, ενεργεί με όλο του το είναι. Δώστε στον κόσμο τον καλύτερό σας εαυτό. Γιατί, βλέπεις, στο κάτω-κάτω, όλα είναι ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Δεν ήταν ποτέ ανάμεσα σε εσάς και τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να πάτε γρήγορα. Απλώς πρέπει να φύγεις... Γιατί τα φωτισμένα μυαλά συζητούν ιδέες, τα μέτρια μυαλά συζητούν γεγονότα και τα στενά μυαλά συζητούν ανθρώπους.
Τι ψάχνω στη ζωή μου; Ποιός είμαι? από που έρχονται; Και πού πάω;
Λέγεται ότι η σιωπή είναι η δεύτερη δύναμη του κόσμου, με μια λέξη. Η σιωπή είναι πιο μελωδική από κάθε λέξη. Σωστά, αλλά η γραφή παραμένει για αιώνες σαν σταγόνα καρδιάς...»
(Πατήρ. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου - «Λίγα δάκρυα, πολλή χαρά!»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου