Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022

"ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ" Τέσσερις ιστορίες για έναν φύλακα άγγελο.Η δεύτερη ιστορία. "Ζητήστε συγχώρεση!"

 



Η δεύτερη ιστορία. "Ζητήστε συγχώρεση!"

   

Ο/Η Badri λέει:

 

«Ο πατέρας μου πέθανε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ανησυχούσα πολύ για τη φτωχή κατάσταση στην οποία βρισκόμουν και αποφάσισα να γίνω πορτοφολάς. Μπήκα  σε ένα τραμ, σχεδίασα για τον εαυτό μου ένα εύκολο θύμα. Και όταν ήταν έτοιμος να βγάλει το πορτοφόλι του, και ας είναι  ιερέας. Κάθισε και δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω μου. Περίμενα να στραφεί, αλλού αλλά συνέχισε να με κοιτάζει επίμονα. Στο τέλος, με πήρε από το χέρι, και μαζί κατεβήκαμε στη στάση του λεωφορείου.

 

Όταν ήμασταν μόνοι, μου έβαλε ένα χαρτονόμισμα στο χέρι, με σταύρωσε και είπε: «Αφήστε τον Φύλακα Άγγελό σας να σας προσέχει». "Ποιος άλλος Φύλακας Άγγελος;!" Φώναξα, άφησα  το χέρι ου, χτύπησα τον παπά στον αστράγαλο με όλη μου τη δύναμη και έφυγα τρέχοντας.

 

Όταν επέστρεψα σπίτι, ένιωσα άρρωστος. Στη συνέχεια ξάπλωσε αναίσθητος για τρεις μέρες με υψηλή θερμοκρασία.

 

Όλο αυτό το διάστημα, ένα αγόρι ντυμένο στα λευκά δεν έφυγε από δίπλα μου. Έβαλε το δροσερό του χέρι στο καυτό μου μέτωπο και ένιωσα ανακούφιση.

Ρώτησα: «Μη με αφήνεις». «Πώς μπορώ να σε αφήσω; Είμαι ο φύλακας άγγελός σου. Και τότε θα είμαι μαζί σου όταν οι άλλοι θα σε αφήσουν. Αλλά αν σε προστατέψω, πρέπει να με βοηθήσεις κι εσύ».

 

Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Όταν γίνεις καλύτερα, πήγαινε να ζητήσεις συγγνώμη από αυτόν τον ιερέα…»

 

Αφού ανάρρωσα και ξεκίνησα ξανά το σχολείο, επέστρεψα στο μέρος που «χωρίσαμε» και άρχισα να αναρωτιέμαι πως θα τον βρω . Μετά από πολύ καιρό, βρήκα τελικά αυτόν τον ιερέα. Με αναγνώρισε αμέσως.

 

«Ο Φύλακας Άγγελός μου με έστειλε σε σένα για να ζητήσω συγχώρεση», είπα αποστρέφοντας τα μάτια μου.

 

Ίσως δεν θα τολμούσα τώρα να πω αυτή την παλιά ιστορία, αλλά έγινε ένα  πρόσφατο περιστατικό.

 

Ήμουν ήδη στα εξήντα μου όταν έπεσα σε ένα ατύχημα - έπεσα με ένα  αυτοκίνητο σε ένα φαράγγι και έμεινα αναίσθητος στην εντατική για αρκετές ημέρες. Παραδόξως, αλλά αληθινό: όλο αυτό το διάστημα είδα κοντά μου εκείνο το πολύ φωτεινό αγόρι, που δεν έχει αλλάξει καθόλου τόσα χρόνια….

 

Εφημερίδα «Κβύρης Παλήτρα». 16 Μαρτίου 2009

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: