Άγνωστοι κινούμαστε μέσα σε αγνώστους. Τους δίνουμε κάτι από την καρδιά μας, κάτι από το νου μας και πάλι άγνωστοι μένουμε, ανταλλάσσοντας λόγια και χειρονομίες. Άγνωστοι μέσα σε έναν κόσμο γνωστικό, ματαιοπονούμε και κάνουμε τάχα πως γνωριζόμαστε. Ανταλλάζουμε υποσχέσεις, αλλάζουμε χειραψίες, αλλάζουμε μορφές και έπειτα ήσυχα χαιρετιόμαστε και συμφωνούμε πως ποτέ δεν γνωριστήκαμε ουσιαστικά. Άγνωστοι σε έναν κόσμο ψυχρό. Είναι και τα μάτια που μπορούν να ερωτευτούν κάποιο βλέμμα που καθρεφτίζει μια ψυχή οικεία, σχεδόν γνωστή τους. Σχεδόν…
άγνωστοί στις παρέες, άγνωστοι στις οικογένειες, άγνωστοι σε ώρες συνουσίας, άγνωστοι σε καθρέφτες… γεμίσαμε αγνώστους σε έναν χρόνο που κυλά αντίστροφα, σε έναν χρόνο προκαθορισμένο. Πόσοι άγνωστοι χωράνε στο βαγόνι της ζωής μου; Να τους στριμώξω, να τους αριθμήσω… και εκείνοι όταν θα με αποχαιρετούν να νιώσω πως αγάπησαν βαθιά μια άγνωστη. Κάποια που χάθηκε στο πλήθος που φέρει τ’ όνομά μου. Τους πιο γνωστούς μου αγνώστους έμαθα να ζητώ και να περιμένω.
Βάγια Μπαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου